Świnoujście 2022-07-06
Stacja kolejowa Świnoujście Centrum.
Współrzędne geograficzne: 53.915N 14.233E.
W Świnoujściu są dwie stacje kolejowe. Główna stacja Świnoujście znajduje się na wyspie Wolin w dzielnicy Warszów i jest bardzo dobrze skomunikowana z siecią kolejową PKP. Stacja jest typu czołowego. Stacja Świnoujście obsługuje ruch osobowy, a przede wszystkim ruch towarowy, z uwagi na duży port morski. Kanał żeglowny Świna rozdziela miasto Świnoujście na dwie części. Dlatego w Świnoujściu ruch osobowy i samochodowy przez kanał Świna jest realizowany przez dwie przeprawy promowe. Pierwsza przeprawa promowa Warszów – Świnoujście i druga Krasibród – Świnoujście. Wkrótce zostanie oddany do użytku Tunel pod Świną. Tunel pod Świną ma być oddany do użytku na przełomie maja i czerwca 2023 roku.
Natomiast na wyspie Uznam w Świnoujściu była kolejowa stacja czołowa Swinemünde Bad. Stacja Swinemünde Bad została oddana do użytku w 1888 roku, czyli w czasach niemieckich. Współrzędne geograficzne Swinemünde Bad (Świnoujście Nieradków): 53.912N 14.239E.
Jednak głupi niemcy rozpoczęli drugą wojnę światową. Niemcy nie tylko przegrali wojnę, ale jeszcze utracili sporo terenu na rzecz Polski. Z tego powodu naród polski nie był szczęśliwy, bo utraciliśmy Polskie Kresy, czyli wschodnie tereny Rzeczypospolitej Polski na rzecz CCCP. Tak zdecydował dyktator-car Stalin, za zgodą Aliantów. Kilka miesięcy moskale rozważali którędy poprowadzić granicę między Polską a strefą ruskich wpływów – Niemiecka Republika Demokratyczna. Ostatecznie granice wyznaczono przez wyspę Uznam, pozostawiając całe Świnoujście w granicach Polski. Granicę nie poprowadzono prosto, tylko linią łamaną, bo w lasach stacjonowało wiele jednostek wojskowych CCCP. Z obu stron granicy „polowali” moskale i to do 1993 roku.
Co istotne, w 1945 roku, stacja kolejowa Swinemünde Bad otrzymała polską nazwę Świnoujście Nieradków. Stacja funkcjonowała co najmniej do 1947 roku. Na mapie kolejowej z 1948 roku, stacji Świnoujście Nieradków i linia kolejowa już nie istnieje.
Stacja Świnoujście Nieradków została zlikwidowana, a była zlokalizowana w obecnym parku pomiędzy ulicami: Wojska Polskiego, Jana Matejki i Jacka Malczewskiego. W miejscu byłej linii kolejowej, wiele lat później zbudowano bloki mieszkalne. Stacja Świnoujście Centrum powstała wiele lat później, około 300 m na zachód od byłej stacji Świnoujście Nieradków.
Stacja Świnoujście Centrum.
Współrzędne geograficzne: 53.915N 14.233E.
Stacja kolejowa Świnoujście Centrum powstała z inicjatywy niemców. Wynikało to z faktu, że starzy niemcy tęsknią za utraconym miastem. A przede wszystkim, w Polsce jest tańsze paliwo, dużo owoców i warzyw, dobre restauracje, a w nich bardzo dobre jedzenie oraz tanie i dobre piwo. W Świnoujściu jest dużo dzieci. Na promenadzie dużo się dzieje i jest wesoło. W Niemczech jest smutno, cicho i nie ma dzieci. Jedyna przewaga naszych sąsiadów to są darmowe toalety.
Stację Świnoujście Centrum wytyczono na pustym placu pomiędzy ulicami: Wojska Polskiego, 11 Listopada i Legionów. Stacja została zbudowana wraz z przedłużeniem linii kolejowej, od przystanku kolejowego Ahlbeck Grenze, po stronie niemieckiej. Inwestorem była niemiecka spółka Usedomer Bäderbahn (UBB, Uznamska Kolei Nadmorska). Budowę rozpoczęto, kiedy było pewne, że Polska przystąpi do strefy Schengen. Eliminowało to konieczność budowy przejścia granicznego.
Linia kolejowa ma długość około 1 500 m. Wartość inwestycji wyniosła około 2 miliony Euro, razem z wykupem terenu. Linia i przystanek końcowy ukończono w lutym 2008 roku. Ostatecznie w dniu 20 września 2008 roku, uruchomiono ruch pasażerski. Na szlaku nie prowadzi się ruchu towarowego. Szlak jest jednotorowy, niezelektryfikowany. Na stacji Świnoujście Centrum jest tylko jedna zwrotnica.
Sam przystanek ma jeden peron wyspowy z dwiema krawędziami. Peron jest typu niskiego, zaledwie 20 cm, od główki szyny. Pociągi które obsługują stację są niskopodłogowe. Nawierzchnia peronu jest wyłożona antypoślizgowymi płytkami. Nie ma żółtej linii bezpieczeństwa, tak jak jest to na Polskich peronach. Jest natomiast biała ścieżka prowadząca dla osób ociemniałych. U sąsiadów obowiązują inne przepisy. W Polsce ścieżka dla niewidzących nie może być linią ostrzegawczą dla podróżnych. Peron jest oświetlony przy pomocy 10 latani. Na peronie są dwie wiaty przystankowe z ławkami.
Dwa tory Nr 31 i 32. Tory na końcu to jest 202,8 km linii kolejowej. Tory kończą się kozłami oporowymi przymocowanymi do szyn. Szyny są przymocowane do betonowych strunowych podkładów, za pomocą zacisków sprężynowych.
Przy peronie są stojaki dla rowerów. Na stacji nie ma żadnych budynków. Przy wejściu na peron są tablice informacyjne z ogłoszeniami i rozkładami jazdy. Stacja jest ogrodzona od północy i południa niskim płotem, aby uniemożliwić wejście zwierząt domowych na teren stacji. Cały obiekt jest monitorowany.
Obsługa linii i system sterowania ruchem kolejowym spoczywa wyłącznie na przewoźniku „DB”. Stacja posiada niemiecką sygnalizację i jest sterowana z nastawni w Seebad Heringsdorf. Wyłącznie przewoźnik „DB” opracowuje rozkład jazdy i ceny biletów. Dokładnie, utrzymaniem linii na terenie Polski zajmuje się spółka-córka Usedomer Bäderbahn Polska Sp. z.o.o. (Uznamska Kolej Nadmorska sp. z o.o. – UBB Polska).
Z pociągów korzystają głównie niemcy i turyści którzy traktują przejazd pociągiem jako atrakcję. Ale nie należy liczyć na ładne krajobrazy. Dla polaków przejazd pociągiem jest za drogi, a zwłaszcza z rowerami. Obsługa pociągu mówi wyłącznie po niemiecku. Nie ma co liczyć na język angielski, a tym bardziej na język polski. Największy ruch osobowy jest notowany w sezonie wakacyjnym i wówczas z pociągu korzysta do 2 000 pasażerów w ciagu dnia.
Spalinowy Zespół Trakcyjny Stadler GTW 2/6.
Spalinowy Zespół Trakcyjny Stadler GTW 2/6 to są obecnie pociągi niemieckiej Uznamskiej Kolei Nadmorskiej, która powstała w 1994 roku. Pojazdy Stadler GTW 2/6 zostały kupione przez przewoźnika w liczbie 20 egzemplarzy. Pociągi rozwijają prędkość maksymalną 120 km/h, posiadają 126 miejsc siedzących i 91 miejsc stojących. W jednym z wagonów jest przestrzeń dla wózków inwalidzkich i rowerów. W pociągu jest jedna toaleta w układzie zamkniętym.
SZT Stadler GTW 2/6 wyprodukowane zostały na bazie pociągów GTW, które zostały opracowane przez koncern Stadler Rail AG w kooperacji z firmami ADtranz, Daimler Chrysler Rail Systems AG (podzespoły elektryczne i wózki napędowe) oraz Bombardier Transportation, Stadler Bussnang AG (część mechaniczna).
SZT Stadler GTW 2/6 to pociągi trój-członowe. Środkowy wagon jest wagonem silnikowym, w którym umieszczono silnik wysokoprężny MTU 12V 183 o mocy 550 kW, który zespolony jest prądnicą trójfazowego prądu przemiennego. Energia elektryczna napędza dwa silniki trakcyjne o mocy 2 x 210 kW. Silniki są umieszczone w wózku napędowym, po jednym na osi. Koła napędowe mają średnicę 0,86 m. Zewnętrzne wagony są wagonami pasażerskimi i w czołach mają kabiny maszynisty. Skrajne wagony spoczywają na dwuosiowym wózku tocznym, Koła toczne mają średnicę 0,68 m. Podłoga niska zajmuje 70 % wagonów i jest na wysokości 0,585 m od główki szyny. Podłoga wysoka jest na wysokości 1,00 m od główki szyny. Każdy wagon pasażerski ma jedną parę drzwi odskokowo – przesuwne, które mają światło wejścia 1,30 m. SZT może pomieścić 126 pasażerów na miejscach siedzących oraz 91 stojących.
Wszystkie wózki posiadają pneumatyczne hamulce szynowe. W czołach pociągu umieszczono sprzęgi samoczynne typu Scharfenberga. Pociąg jest przystosowany do pracy ukrotnionej, do trzech jednostek SZT. Pojazd jest wyposażony w klimatyzację, ogrzewanie, monitoring, system informacji pasażerskiej.
Podstawowe dane SZT Stadler GTW 2/6:
Układ osi: 2′ + Bo’ + 2’. Szerokość toru: 1 435 mm. Długość 38,66 m. Wysokość 3,85 m. Szerokość 3,00 m.
SZT Stadler GTW 2/6 eksploatowane są przez UBB – Usedomer Bäderbahn GmbH (Uznamska Kolei Nadmorska), należącej do Federalnych Kolei Niemieckich (Deutsche Bahn AG) na trasach: Świnoujście Centrum przez Ahlbeck Grenze (granica państwowa Polska – Niemcy), Zinnowitz, Züssow i Stralsund do Barth oraz od Zinnowitz do Peenemünde.
Opracował Karol Placha Hetman