Sosnowiec 2023-12-09

Stacja kolejowa Sosnowiec Główny.

Współrzędne geograficzne: 50.279N 19.126E. Elewacja 254 m.

Miasto Sosnowiec.

Sosnowiec to jest miasto w Polsce, w Województwie Śląskim. Historycznie jest to Małopolska, czasowo Zagłębie Dąbrowskie. Miejscowość prawa miejskie otrzymała w dniu 10 czerwca 1902 roku. Sosnowiec to nie jest Śląsk. To jest Polskie Zagłębie Dąbrowskie. W ujęciu szerokim, Zagłębie Dąbrowskie obejmuje obszar współczesnych gmin: Sosnowiec, Będzin, Dąbrowa Górnicza, Czeladź, Wojkowice, Sławków, Psary, Bobrowniki, Ożarowice, Mierzęcice, Siewierz. Nazwa Zagłębie Dąbrowskie składa się z dwóch członów. Zagłębia to były duże doły, w których pod niedużą warstwą ziemi znajdował się węgiel kamienny. Dąbrowa to jest las liściasty lub zarośla z przewagą drzewostanu liściastego, a wśród nich dębowego.

Miasto Sosnowiec ma powierzchnię 91,16 km kwadratowych. Populacja miasta wynosi 189 178 mieszkańców (2022 rok). Sosnowiec jest to największe miasto Zagłębia Dąbrowskiego i funkcjonuje na prawach powiatu. Miasto leży nad rzekami: Czarną Przemszą, Białą Przemszą i Brynicą. Czyli, Sosnowiec leży w dorzeczu Przemszy, lewostronnego dopływu górnej Wisły, w dolnym biegu Czarnej Przemszy i Białej Przemszy. Czarna Przemsza przepływa przez centrum miasta z północy na południe w uregulowanym i szczelnie obudowanym korycie.

Nazwa miasta pochodzi od borów sosnowych porastających te tereny, bo obszary te miały głównie gleby piaszczyste, które nie bardzo nadawały się dla osadników. Pierwotna nazwa miasta brzmiała Sosnowice. Miasto powstało poprzez połączenie kilku miejscowości, w czasie ich urbanizacji. Pierwsze wzmianki o wsi o nazwie Sosnowiec pochodzą z 1727 roku. W średniowieczu były tutaj nieliczne ośrodki hutnictwa ołowiu, cynku i srebra oraz produkcji węgla drzewnego. Obszar ten w 1790 roku, został przyłączony do Korony Polskiej.

Po trzecim rozbiorze Rzeczypospolitej osady wchodzące w skład obecnego Sosnowca, znalazły się w zaborze pruskim, od 1807 roku były w Księstwie Warszawskim, a w 1815 roku zostały włączone do Królestwa Polskiego (zabór moskiewski).

Większe zainteresowanie tym terenem datuje się po pierwszym rozbiorze Rzeczypospolitej. Zaborcy początkowo nie wyznaczyli konkretnych granic. Pierwsze ścisłe granice zaborcy wyznaczyli w 1846 roku. Zostali oni przymuszeni tym, że dynamicznie zaczęła rozwijać się kolej. Najprościej było wyznaczyć granice wzdłuż rzek: Czarnej Przemszy i Białej Przemszy. W ten sposób powstał tak zwany Trójkąt Trzech Cesarzy, złośliwie nazywany wychodek trzech cesarzy. W efekcie było to dogodne miejsce wymiany handlowej. Prusacy, w późniejszym Sosnowcu, zaczęli otwierać fabryki, których produkty zamierzano eksportować do swoich braci w państwie moskiewskim i na wschód w kierunku Lwowa i Kijowa.

Przykładem jest przemysłowiec, prusak Heinrich Dietel, producent wełny czesankowej i sukna, które wysyłał do Moskwy dla armii ruskiej. Pałac i byłe budynki fabryki włókienniczej Heinricha Dietela znajdują się w Sosnowcu, w pobliżu linii kolejowej. Nieprawdą jest, że pruska rodzina Dietela nie popierała Hitlera. Ucieczka rodziny nastąpiła dopiero w początkiem 1945 roku, kiedy germańcy zdali sobie sprawę, że zbliża się czerwona dzicz. Cała rodzina wyjechała do USA.

Pamiętajmy, że w 1846 roku, funkcjonowała Rzeczypospolita Krakowska zależna od Wiednia, ale z własnym samorządem i skarbem oraz istniało Królestwo Polskie całkowicie zależne od Moskwy. Podczas Powstania Styczniowego, 1863 roku, mieszkańcy Polacy wsparli powstanie i wzięli w nim udział. Chwilowo powstała polska administracja, sąd i służba celna. W 1898 roku, w Sosnowcu odbył się pochód pierwszomajowy. W 1905 roku, Sosnowiec dołączył do komunistycznej rewolucji i przez kilka tygodni istniała Republika Zagłębiowska.

Około 1895 roku, w miejscowości Maczki, na stacji kolejowej, planowano nieudany zamach na cara. Fakt ten pozytywnie wykorzystali Polacy; Moskale zezwolili na zbudowanie świątyni katolickiej – dziękczynnej za ocalenie cara.

Społeczność Sosnowca długie lata dążyła do uzyskania praw miejskich, co nastąpiło dopiero w 1902 roku. Wcześniej istniał tutaj teatr, biblioteki, szkoły podstawowe i zawodowe, przychodnie lekarskie, prasa. Był to pierwszy przypadek w Królestwie Polskim, kiedy moskale nadali prawa miejskie Polskiemu miastu. Drugim miastem były Puławy, któremu moskale nadali prawa miejskie w 1906 roku.

Z początkiem XX wieku, w Sosnowcu było; 11 hut i fabryk, 10 cegielni, 2 kopalnie węgla kamiennego, elektrownia, 3 młyny, 314 zakładów rzemieślniczych, 238 sklepów, 4 hotele, 15 piwiarni, 65 restauracji. Do dyspozycji mieszkańców było 56 zarejestrowanych dorożek. Administracyjne Sosnowiec rozrósł się w 1914 roku oraz w 1975 roku.

Po odzyskaniu przez Rzeczypospolitą niepodległości, w 1918 roku, cały region, wszedł w skład Województwa Kieleckiego (1919-1939). Z początkiem listopada 1918 roku, robotnicy rozbroili ostatnie germańskie oddziały wojskowe. W okresie 11-12 listopada 1918 roku, powstała Rada Delegatów Robotniczych Okręgu Sosnowieckiego. Nie jedyna rada komunistyczna w Zagłębiu Dąbrowskim. Do Moskwy wysyłano rewolucyjne, komunistyczne pozdrowienia. W dniu 21 lipca 1919 roku, zlikwidowano rady delegatów, a komunistów aresztowano.

W okresie 1925-1929, w Sosnowcu zbudowano sieć wodociągową i kanalizacyjną. Założono komunikację miejską, z elektrycznymi tramwajami.

Prawdziwy rozwój Zagłębia Dąbrowskiego datuje się od 1920 roku, kiedy ruszyły wielkie piece, marteny i walcownie. Marten to jest opalany gazem piec, w którym wytapia się stal ze złomu stalowego, pozyskując jednocześnie ciepło, dzięki odpowiedniemu ustawieniu zaworów rozrządczych. Przemysłem hutniczym kierowało Towarzystwo Sosnowieckich Fabryk Rur i Żelaza. Do głównych zakładów hutniczych należały: Huta „Sosnowiec” (Sosnowiec), Huta cynku w Sosnowcu, Huta „Cedler” (Sosnowiec), Huta „Milowice” (Sosnowiec), Huta „Staszic” (Sosnowiec), Huta cynku „Paulina” w Zagórzu, Huta cynku „Joanna”, Huta Katarzyna, potem Buczek, Sosnowiec (1881-2010), Walcownia „Emma” (Sosnowiec).

Druga wojna światowa to okres krwawego prześladowania Polaków przez germańców. Sosnowiec ogarnęła fala wysiedleń Polaków i innych narodowości będących obywatelami Polski. Sosnowiec został wcielony do rajchu. Od samego początku, były to działania zorganizowane i nie przypadkowe. Pierwsze migracje ludności wiązały się z ucieczkami Polaków, cywilów, z terenów objętych działaniami wojennymi. Następnie lokalne władze wystawiały folkslisty. Polacy, którzy nie podpisali folkslisty, byli wysyłani do Generalnej Guberni, tylko z podręcznym bagażem. Wielu mieszkańców Sosnowca otrzymało nakazy wysiedlenia. Często lokalna mniejszość germańska denuncjowała Polaków, zwłaszcza tych, którzy mieli większy majątek. Germańskie wojsko oraz służby policyjne miały dużą swobodę działania na okupowanych terenach. W Zagłębiu mówiono, że w to byli inni niemcy, niż ci z wielkiej wojny światowej. Na wielkim obszarze zachodniej Małopolski, germańcy utworzyli sieć, niespotykanych nigdzie indziej, obozów wysiedleńczych zwanych Polenlager. Obozy te były przeznaczone dla Polaków, którzy byli tam więzieni wraz z całymi rodzinami, bezterminowo, bez sanitariatów, bez kuchni, bez nowej odzieży. Były to zwykle hale fabryczne, pozbawione maszyn. Ludność Polską, która nie została wywieziona go Generalnej Guberni, wykorzystano do pracy niewolniczej. Dotyczyło to nawet dzieci, od 12 roku życia. Nie miała znaczenie postawa Polaków, wykształcenie czy wykonywany zawód. Pieczątka „Polak” już stygmatyzowała ludność Polską. Germańcy ze całego Śląska wysiedlili ponad 81 000 Polaków. Nie zapominajmy, że były także masowe egzekucje. W Sosnowcu, najwięcej egzekucji wykonano w 1941 roku. W miejsce ludności Polskiej sprowadzano ludność germańską z Rumunii, CCCP, krajów bałtyckich i z samego rajchu.

W Sosnowcu w 1937 roku, sformowano batalion Obrony Narodowej „Sosnowiec”, który pod koniec sierpnia 1939 roku, został wcielony do 201. Pułku Piechoty 55. Dywizji Piechoty. Pułk walczył w kampanii wrześniowej w składzie Armii Kraków. W pierwszych dniach wojny na lotnisku polowym w Klimontowie, koło Sosnowca stacjonowała 23. Eskadra Towarzysząca. W dniu 4 września 1939 roku, do miasta Sosnowiec wkroczyły wojska germańskie. W dniu 27 stycznia 1945 roku, do miasta wkroczyła 59. Armia sowiecka. W dniu 6 kwietnia 1945 roku, Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego (administracja komunistyczna) utworzyło Centralne Obozy Pracy, między innymi dla byłych żołnierzy AK i podziemia niepodległościowego. Obóz pracy nr 140 powstał w Sosnowcu.

Po drugiej wojnie światowej, rozwój Zagłębia Dąbrowskiego i całego Górnego Śląska był kontynuowany. Sosnowiec stał się miastem górniczo-hutniczym. Tak było do 1989 roku, kiedy obóz komunistyczny się rozsypał. Większość zakładów wydobywczych stopniowo likwidowano. Przystąpienie Polski do europejskiego kołchozu, proces ten nasilił. Miasto zostało zmuszone do przekształcenia się w przemysłowo-handlowe. W efekcie drastycznie wzrosło bezrobocie. W marcu 2015 roku, liczba zarejestrowanych bezrobotnych w Sosnowcu wynosiła 9 900 mieszkańców, co stanowiło stopę bezrobocia na poziomie 13,5% do aktywnych zawodowo.

W drugiej połowie 90-lat XX wieku, na terenie Sosnowca działało jeszcze sześć kopalń węgla kamiennego. W 2005 roku, czynna była już tylko jedna kopalnia; KWK Kazimierz – Juliusz, która była nie tylko ostatnią kopalnią w mieście, ale również w całym Zagłębiu Dąbrowskim. Około 2015 roku, kopalnia ta została zamknięta. W 2020 roku, miasto Sosnowiec stało się właścicielem działek po dawnej kopalni węgla Kazimierz-Juliusz. Wielkość działek to 2,8 hektara, a ich wartość rynkowa to 3,7 mln zł. Kazimierz-Juliusz był ostatnią działającą kopalnia węgla w Zagłębiu. Teren po głównej siedzibie kopalni Kazimierz-Juliusz w Sosnowcu, wraz z wieżą wyciągową, stał się własnością miasta Sosnowiec. Pamiętajmy, że kopalnie węgla kamiennego w Polsce nie były zamykane z powodu wyczerpania się złóż surowca, ale pod dyktando europejskiego-germańskiego kołchozu.

W dniu 14 czerwca 1999 roku, papież święty Jan Paweł II Wielki w czasie pielgrzymki do Ojczyzny odwiedził Sosnowiec, spotykając się z wiernymi na placu przy ulicy Gwiezdnej.

W nocy 28-29 października 2014 roku, wybuch pożar Katedry w Sosnowcu. W efekcie spłonął dach świątyni. Świątynia została odbudowana.

Transport kolejowy.

Duża powierzchnia Sosnowca spowodowała, że na terenie miasta znajduje się aż 7 stacji kolejowych. Historycznie jest to jeden z pierwszych węzłów kolejowych na terenie Rzeczypospolitej. W dniu 1 kwietnia 1848 roku, do stacji Granica (Maczki) dotarła Kolej Warszawsko-Wiedeńskiej. W 1887 roku, do stacji Sosnowiec (Główny) doprowadzono Kolej Iwangorodzko-Dąbrowskiej, czyli Dęblin – Dąbrowa. Obie stacje, do wielkiej wojny światowej była stacjami granicznymi.

Obecnie (2023 rok) stacje w Sosnowcu znajdują się na liniach kolejowych: Nr 1 (Warszawa Centralna – Katowice): stacja Sosnowiec Główny. Nr 62 (Tunel – Sosnowiec Główny): stacje Sosnowiec Południowy, Sosnowiec Dańdówka, Sosnowiec Porąbka, Sosnowiec Kazimierz. Nr 133 (Dąbrowa Górnicza Ząbkowice – Kraków Główny): stacja Sosnowiec Maczki. Nr 134 (Mysłowice – Jaworzno Szczakowa): stacja Sosnowiec Jęzor.

W odległym o 22 km od Śródmieścia Sosnowca, w sąsiednim Sławkowie jest duży suchy port przeładunkowy „Euroterminal”, który jest na końcu Linii Hutniczej Szerokotorowej, z kierunku Ukrainy.

Niezależnie od kolei PKP funkcjonuje sieć Kolei Piaskowej, dawnej firmy Przedsiębiorstwo Materiałów Podsadzkowych Przemysłu Węglowego. Kolej ta łączyła i łączy miejsca wydobywania piasku podsadzkowego z kopalniami węgla kamiennego. W wyniku likwidacji wielu kopalń węgla kamiennego, część sieci została zlikwidowana, a zachowanie fragmenty coraz częściej są wykorzystywane do transportu innych towarów.

Stacja kolejowa Sosnowiec Główny.

Stacja kolejowa w Sosnowcu została otwarta w dniu 24 sierpnia 1859 roku. W okresie 1859-1900, stacja nosiła nazwę Sosnowice. Od 1901 roku, nazwę Sosnowiec. Dworzec został wpisany na listę zabytków pod numerem A/15/99 w dniu 30 kwietnia 1999 roku.

Stacja Sosnowiec Główny znajduje się w centrum infrastruktury miasta Sosnowiec, przy ulicy 3 Maja 16. Według klasyfikacji PKP stacja ma najwyższą kategorię Premium.

Stacja powstała na lini kolejowej, która połączyła linię Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej i Kolei Górnośląskiej. Połączenie to spowodowało, że powstało bezpośrednie połączenie państwa moskiewskiego z prusakami. Do tego czasu połączenie było realizowane poprzez zabór austro-węgierski i stację Granica (Maczki) i dalej do Mysłowic. W wyniku porozumienia spółek kolejowych w czerwcu 1858 roku, rozpoczęto budowę połączenia Ząbkowice – Sosnowiec – Szopienice. W dniu 24 sierpnia 1859 roku, uroczyście otwarto połączenie Ząbkowice – Katowice. W efekcie, większość ruchu towarowego i osobowego między moskalami i prusakami, zaczęło omijać stację Granica (Maczki). Już w 1868 roku, przez Sosnowiec przejeżdżało 25 razy towarów i 3 razy więcej pasażerów, niż przez stację Granicę. Stacja Sosnowiec (Sosnowice) była stacja graniczną. Zbudowano tutaj obiekty przeładunkowe, place składowe, magazyny i komorę celną.

Budynek dworca zbudowano w stylu neoklasycystycznym. Jest to obiekt dwukondygnacyjny z parterowymi skrzydłami. Projektantem dworca był prawdopodobnie włoski architekt Henryk Marconi. Budynek jest podobny do Dworca Wiedeńskiego w Warszawie. W budynku dworca umieszczono; kasy biletowo-bagażowe, biuro paszportowe, poczekalnie dla pasażerów Klasy 1, 2, 3, pokoje dla rodzin możnowładców, restaurację, ekspedycję celną i mieszkania dla restauratora i zawodowcy stacji. Zbudowano dwa perony z drewnianą podłogą, liczne bocznice, place składowe, budynki magazynowe, pomieszczenia warsztatowe, prostokątną lokomotywownię.

Wokół stacji powstały; karczmy, pokoje noclegowe, sklepy, zakłady usługowe. Dla kolejarzy zbudowano bloki mieszkalne. Budowano nowe bocznice do lokalnych zakładów i nowo otwieranych kopalń węgla kamiennego i hut.

W 1922 roku, oddano do użytku łącznik między stacjami Sosnowiec Główny a Sosnowiec Południowy, dzięki czemu główna stacja w Sosnowcu stała się węzłem kolejowym. W 1927 roku, przy prostokątnej parowozowni, urządzono warsztaty naprawcze wagonów. W 1929 roku, wybudowano nową lokomotywownię typu wachlarzowego, którą wyposażono w obrotnicę.

W 50-latach XX wieku, rozpoczęła się elektryfikacja Zagłębia Dąbrowskiego. Decyzja o elektryfikacji linii Warszawa – Sosnowiec – Katowice zapadła w 1948 roku. Coraz więcej pociągów było obsługiwanych lokomotywami elektrycznymi. Głównie pociągi towarowe, które przewoziły węgiel kamienny. Elektryfikacja przebiegała etapami, z czego odcinek Gliwice – Katowice – Sosnowiec Główny – Łazy zelektryfikowano 1 czerwca 1957 roku.

Z końcem 60-lat XX wieku, rozpoczęto przebudowę stacji Sosnowiec Główny, aby przystosować ją do zmieniających się potrzeb. W północno-wschodniej części stacji wyburzono kilka starych budynków. Była wśród nich sala gimnastyczna. W tym miejscu zbudowano duży budynek; Kolejowe Centrum Maszyn Liczących, a obecnie Centrum Obliczeniowe Informatyki Kolejowej PKP, a dokładnie PKP Informatyka.

Z końcem 60-lat dworzec poddano remontowi. Wykonano nowe instalacje; elektryczną, wodną i kanalizacyjną. Wymieniono stolarkę i podłogi. Zamontowano nową klapkową, dynamiczną informację kolejową. W głównej hali zbudowano wejście do podziemnego tunelu pasażerskiego, który został wydłużony na północno-zachodnią stronę, aż do ulicy Jana Kilińskiego.

W okresie 1997-2002, dworzec po raz kolejny poddano modernizacji. Było to związane z obchodami 100-lecia miasta Sosnowiec. W ramach prac przebudowano Śródmieście. Dworzec został odnowiony w środku i na zewnątrz. Została odnowiona fasada dworca od strony placu dworcowego i od strony torów. Kolejny remont przeprowadzono w tunelu dworcowym, który został wydłużony na wschodzie, aż do ulicy Warszawska, tworząc trakt na Stare Miasto. Teraz tunel stała się pasażerem handlowo-usługowym

W okresie 2014-2015, przeprowadzono remont kapitalny Peronu 1 i 2. Naprawiono i pomalowany wiatę na Peronie 2. Wykonano nową nawierzchnię i położono nowe płyty krawędziowe. Peron 1 to peron jednokrawędziowy, niski o długości 230 m i wysokości 30 cm. Przebiega przy nim tor Nr 4, linii kolejowej Nr 62. Posiada on nawierzchnię utwardzoną z kostki brukowej. Peron 2, natomiast jest peronem wyspowym, wysokim o długości 395 m i wysokości 65 cm. Przy nim znajdują się tory linii kolejowej Nr 1, od północy tor Nr 1, od południa tor Nr 2. Posiada on nawierzchnię bitumiczną. Peron ten wyposażony jest w zadaszenie oraz ławki. Nadal na peronach i dworcu funkcjonują tablice informacji kolejowej typu klapkowego.

W dniu 7 maja 2015 roku, ponownie podróżnym udostępniono główny hol dworca, który za rządów masonerii (2008 rok) został zamknięty dla podróżnych. W holu ponownie otwarto trzy kasy biletowe PKP InterCity. Przystosowano pomieszczenia dla służby ochrony stacji, która działa 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu. Zamontowano windy dla pasażerów niepełnosprawnych, z dużym bagażem i rowerami. W podziemnej części stacji znajduje się kasa biletowa Kolei Śląskich, a także poczekalnia. Koszt prac wyniósł 1 milion złotych.

Linie kolejowe Sosnowiec Główny.

Linia kolejowa Nr 1: Warszawa Zachodnia – Katowice. Stacja Sosnowiec Główny znajduje się na 309,544 km linii kolejowej. Linia kolejowa Nr 1 jest zelektryfikowana, prawie w całości dwutorowa, o długości 316,066 km. W okresie 1845–1847 otwarto odcinek Warszawa Zachodnia – Dąbrowa Górnicza Ząbkowice, a w 1859 roku, uruchomiono odcinek Dąbrowa Górnicza Ząbkowice – Katowice.Elektryfikacji linii nastąpiła w okresach: 1937 (tylko w granicach Warszawy), 1953-1957, oraz dokończono w 1967 roku. Prędkość maksymalna biegu pociągu wynosi 160 km/h.

Linia kolejowa Nr 62 Tunel – Sosnowiec Główny. Jest to linia kolejowa w pograniczu Województwa Śląskiego i Małopolskiego. Stanowi końcowy odcinek historycznej Kolei Iwangorodzko-Dąbrowskiej. Linia biegnie ze wschodu na zachód. Linia ma długość 84,347 km, a stacja Sosnowiec Główny leży na końcu tej linii. Prawie na całej długości linia jest dwutorowa. Jest zelektryfikowana napięciem 3 kV DC. Prędkość maksymalna biegu pociągów wynosi 120 km/h.

Ruch pociągów osobowych.

Stacja Sosnowiec Główny, z racji położenia na jednej z najbardziej uczęszczanych linii kolejowych w Polsce, stanowi ważny punkt komunikacji kolejowej. Zatrzymują się tutaj pociągi przewoźników; Koleje Śląskie (powstałe w 2008 roku) i InterCity. Przez stację przebiegają dwie linie regionalne Kolei Śląskich: S1 Częstochowa – Gliwice oraz S4 (S41) Sosnowiec Główny – Tychy Lodowisko przez Katowice. Na stacji zatrzymują się składy pociągi dalekobieżne: Twoich Linii Kolejowych, InterCity, Express InterCity, Express InterCity Premium oraz pociągi międzynarodowe. W grudniu 2023 roku, ze stacji odjeżdżało 77 pociągów dalekobieżnych. Najważniejsze połączenia: Warszawa, Gdynia, Gdańsk, Dęblin, Lublin, Praga (Czechy), Białystok, Katowice, Wiedeń (Austria), Świnoujście, Szczecin, Bielsko Biała, Budapest-Keleti (Węgry), Wrocław, Olsztyn, Łódź Kaliska, Kielce, Ostrawa (Czechy), Hel, Gliwice. Oprócz tego odjeżdżało 55 pociągów regionalnych; Katowice, Gliwice, Tychy, Częstochowa, Lotnisko Katowice (Mierzęcice – Pyrzowice).

Dane stacji Sosnowiec Główny.

Stacja Sosnowiec Główny zlokalizowana jest w centrum miasta, bezpośrednio przy ulicy 3 Maja, w pobliżu ulic; Jana Kilińskiego, Warszawskiej i Bartosza Głowackiego. W najbliższym sąsiedztwie znajduje się ulica Modrzejewskiej, stanowiąca deptak i główną ulicę handlową w centrum Sosnowca.

W bezpośrednim  sąsiedztwie stacji znajduje się  5  przystanków komunikacji miejskiej: Linie autobusowe Nr 26, 35, 55, 88, 91, 100, 106, 150, 160, 188, 299, 690, 723, 808, 811, 813, 815, 902, 908, 935. Linie tramwajowe Nr 15, 21, 24, 26, 27.W pobliżu stacji jest płatny parking dla samochodów osobowych, który posiada tylko 100 miejsc postojowych. Bezpośrednio przy prawym skrzydle budynku dworca, od strony ulicy Warszawskiej, znajduje się postój TAXI. Na dworcu nie ma przechowalni bagażu. Toalety są płatne w tunelu podziemnym. Bezpłatna sieć internetowa WI-FI dostępna w obrębie holu dworca.

Lokomotywa TY51-133.

Pomnik techniki – Lokomotywa parowa TY51-133 stoi na terenie zespołu szkół średnich, przy ulicy Jana Kilińskiego.

Opracował Karol Placha Hetman