Łobez 2024-11-09

Stacja kolejowa Łobez.

Współrzędne geograficzne: 53.636N 15.628E. Elewacja 64 m (209,97 ft). Adres: ulica Kolejowa 6, 73-150 Łobez.

Łobez.

Łobez to jest miasto w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, powiat łobeski, gmina Łobez. Miasto jest na prawach gminy miejsko-wiejskiej. Powierzchnia miasta wynosi 12,84 km2. Populacja miasta to 9 977 osób (2021 rok). Z miasta Łobez jest odległość do: Stargard 57 km. Wałcz 77 km. Koszalin 81 km. Szczecin 90 km. Poznań 182 km. Warszawa 435 km.

Geograficznie miasto leży nad rzeką Regą, na Wysoczyźnie Łobeskiej. Ziemia łobeska charakteryzuje się dużą różnorodnością form roślinnych i zwierzęcych. Dużo jest lasów i zadrzewień, więcej niż przeciętnie w Polsce. Wśród mieszanych lasów przeważa sosna, buk, dąb, brzoza i świerk. Dużym bogactwem lasów łobeskich są jagody, borówki, żurawiny, maliny, jeżyny i grzyby. Nazwa miasta Łobez formalnie obowiązuje od dnia 19 maja 1946 roku.

Osada Łobez powstała w XII wieku, jako gród Słowian Pomorskich, dla obrony przed atakami ludów z zachodu. Na podgrodziu osiadła ludność, która trudniła się rolnictwem, rzemiosłem i handlem. Prawa miejskie osada otrzymała w 1275 roku. W 1348 roku, prawa miejskie zostały zmienione na prawa lubeckie. Miasto otrzymało mury obronne, które przetrwały do XVIII wieku. Od 1460 roku, miasto miało własny sąd. Istniał również urząd kata. W 1648 roku, miasto weszło w skład Brandenburgii, a od 1701 roku, w skład Królestwa Prus, które od 1871 roku, weszło w skład Cesarstwa germańskiego.

Łobez przez cały okres swego istnienia był ośrodkiem usługowym dla najbliższego otoczenia w zakresie rolnictwa, handlu i rzemiosła. Funkcje te istnieją do dnia dzisiejszego. Powstało kilka zakładów przemysłowych, opartych głównie na lokalnych surowcach, takich jak krochmalnia, młyn, mleczarnia, gorzelnia i cegielnia. W 1859 roku, wybudowano linię kolejową ze Stargardu do Koszalina, co znacznie uaktywniło gospodarkę miasta. Pod koniec XIX wieku i na początku XX wieku, w okolicznych gospodarstwach rolnych pracowało sezonowo wielu Polaków, którzy jesienią 1939 roku, stali się robotnikami przymusowymi.

Podczas drugiej wojny światowej całe centrum miasta legło w gruzach, a zniszczenia objęły 68% zabudowań. Ucierpiały domy mieszkalne, zakłady rzemieślnicze, stacja kolejowa, kościół i ratusz. W czasie drugiej wojny światowej, w okolicach miasta było kilkanaście obozów jenieckich, w których z końcem 1944 roku, przebywało 2 800 – 6 000 więźniów. W fabrykach i germańskich gospodarstwach było 5 500 – 6 000 robotników przymusowych. W dniu 3 marca 1945 roku, miasto Łobez zajęli sowieci i zostało zniszczone w 68 %. Wielcy tego świata zdecydowali, że Pomorze Zachodnie i miasto Łobez zostało włączone w granice Polski. Decyzją komunistów ludność germańska została wysiedlona na zachód. Na Pomorze Zachodnie przyjechali; repatrianci z Kresów, ludność z centralnej Polski, a także pozostała tu część jeńców wojennych i robotników przymusowych. Polska administracja pozostawiła germański podział administracyjny na powiaty.

Najcenniejszym zabytkiem w mieście jest Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa, rzymskokatolicki. Świątynia została ufundowana w XV wieku, przez ród Borków, wyznania protestanckiego. Cennym zabytkiem jest budynek Poczty Polskiej. Cenne są liczne zabytki przemysłowe; wieża ciśnień, nastawnie kolejowe, kominy fabryczne, wiadukty i mosty.

Stacja kolejowa Łobez.

Linie kolejową przez miasto Łobez została poprowadzona w 1859 roku. Pierwszy pociąg przyjechał na stacje w dniu 1 czerwca 1859 roku, od strony Stargardu. Obecnie (2024 rok) jest to linia kolejowa Nr 202 Gdańsk Główny – Stargard. Według klasyfikacji PKP ma kategorię dworca lokalnego. Na stacji zatrzymują się pociągi osobowe i pospieszne; przewoźników PolRegio i InterCity.

Początkowo dworzec był stosunkowo prosty, zbudowany w typowym pruskim stylu, ze stromym dachem. Z czasem dworzec został rozbudowany i przypominał dworzec który jest na stacji Runowo Pomorskie. Dworzec został zniszczony w wyniku bratobójczych walk (sowiecko-germańskich) w marcu 1945 roku. Kiedy kolej została przejęta przez PKP, na kasy biletowe zaadaptowano budynek gospodarczy. Plany nowego dworca powstały w 50-latach XX wieku. Jego otwarcie nastąpiło z początkiem 60-lat. Dworzec składa się z parterowej hali, w której umieszczono; poczekalnię, kasy biletowe, bufet, kiosk RUCHU, toalety. Hala jest podpiwniczona. Do drzwi wejściowych prowadzą szerokie schody (5 stopni wejściowych). Z północnej strony jest trzy kondygnacyjne skrzydło, które jest przykryte płaskim dachem. We wnętrzu są pomieszczenia służbowe pracowników kolejowych. Fronton tej części zdobi stylizowany napis ŁOBEZ oraz duży zegar kolejowy z białym cyferblatem. Taki sam napis i zegar jest od strony torów. W wyniku jednego z remontów, hala dworcowa została znacznie zmniejszona. Pozostawiono dwie kasy biletowe oraz kilka ławek jako poczekalnia. Od 2006 roku, kasa biletowa była czynna w godzinach 6;00-21;45. Obecnie (2024 rok) kasa jest nieczynna. Bilety można kupić przez internet lub w pociągu. Toaleta jest na zewnątrz w postaci kabiny ToyToy. Dworzec jest otynkowany i pomalowany na kolor jasno-żółty. Przed dworcem jest plac drogowy, którego jezdnie są wybrukowane betonową kostką.

Na stacji są dwa perony. Peron 1 jest jednokrawędziowy i jest od strony dworca. Peron 2 jest peronem wyspowym i są dwie krawędzie peronowe. W przeciwieństwie do innych stacji kolejowej na LK Nr 202, w 2010 roku, stacja przeszła generalny remont. Całkowicie przebudowano Peron 2, który został podwyższony. Wysokość 0,50 m, nad główką szyny. Krawędź peronowa jest wyłożoną bordowymi płytami prefabrykowanymi, o wymiarach 1 m x 2 m, z żółtą linią ostrzegawczą i białą linią krawędziową. Reszta została wyłożona szarą kostką betonową o wymiarach 10 cm x 20 cm. Dla podróżnych, na peronie zamontowano trzy wiaty przystankowe z ławkami. Na peronie są gabloty z informacją kolejową, oświetlenie, kosze na śmieci. Dojście na peron jest w poziomie torów od strony północnej i jest zabezpieczone zaporami. Peron 1 nie został wyremontowany. Jest to peron niski, o wysokości 0,20 m od główki szyny. Nawierzchnia wykonana jest z betonowych płytek chodnikowych, o wymiarach 0,50 m x 0,50 m.

Obecnie przez stacje przebiegają trzy czynne tory. Wszystkie są przy peronach. Po stronie wschodniej równi stacyjnej jest torowisko towarowe i nie jest używane. Na stacji była waga wagonowa. Przy ulicy Kolejowa jest nietypowa wieża wodna, która w podstawie jest kwadratowa. Wieża jest zbudowana z czerwonej cegły. Poziom zbiornika jest otynkowany. Dach jest czterospadowy, o dużym spadku i jest pokryta dachówką. W wieży nie ma już zbiornika. Wieża jest w dobrym stanie technicznym, a od strony torów, na ścianie budynku jest napis ŁOBEZ. Podobna wieża wodna stoi na stacji Resko. Byłe magazyny kolejowe są wykorzystywane przez małe prywatne firmy.

Na stacji Łobez są dwie nastawnie; nastawnia „Łz” od strony Świdwina oraz „Łz1” od strony stacji Runowo Pomorskie. Nastawnia „Łz” obsługuje przejazd kolejowo-drogowy w ciągu ulicy Drawska, a nastawnia „Łz1” obsługuje przejazd w ciągu ulicy Węgorzyńska. Na stacji są semafory świetlne.

W 2017 roku, stacja obsługiwała do 700 pasażerów w ciągu doby. W 2022 roku, stacja obsługiwała do 800 pasażerów w ciągu doby. W dniu 9 listopada 2024 roku, odjechało 23 pociągi osobowe. Można było pojechać do stacji; Białystok, Gdańsk Główny, Koszalin, Olsztyn Główny, Słupsk, Stargard, Szczecin Główny.

Opracował Karol Placha Hetman