Kraków 2023-11-04

Przystanek osobowy Kraków Grzegórzki.

Współrzędne geograficzne: 50.057N 19.947E. Elewacja 204 m.

W dniu 3 września 2023 roku, został uruchomiony następny przystanek kolejowy w Krakowie, który ułatwia komunikację mieszkańcom i dojeżdżającym do szkół i miejsc pracy osobom spoza Krakowa. Przystanek otrzymał nazwę Kraków Grzegórzki. Grzegórzki to jest obecnie dzielnica w Krakowie. W 1910 roku, wieś Grzegórzki została włączona w granice miasta. Wówczas wieś Grzegórzki oddzielała od Krakowa rzeka Stara Wisła. Grzegórzki leżą zaledwie w odległości 1 km na południowy-wschód od centrum.

Wieś Grzegórzki powstała w XIV wieku i była własnością szlachecką. W 1388 roku, wieś została kupiona przez miasto Kraków. Przez wiele wieków Grzegórzki stanowiły zaplecze żywnościowe dla Krakowa. Były tutaj ubojnie, masarnie, piekarnie, browary. W 1858 roku, austryjscy tutaj zbudowali bastion obronny. Ale już w 1860 roku, z powodu złego wykonania i grząskiego gruntu, cały bastion runął do Wisły. Na przełomie XIX i XX wieku, nastąpił wzrost uprzemysłowienia w Grzegórzkach. Wtedy powstało wiele nowych zakładów przemysłowych i warsztatów rzemieślniczych, na przykład; fabryka maszyn i urządzeń rolniczych Marcina Peterseima, Edmund Zieleniewski przeniósł w 1906 roku, część swojej fabryki z ulicy Krowoderskiej (C.K. Uprzywilejowana Fabryka Maszyn L. Zieleniewski Towarzystwo Akcyjne). W Grzegórzkach funkcjonowały: tartak S. Burzyńskiego, Fabryka Wyrobów Stolarskich R. Muranyiego, Parowa Fabryka Mebli, Fabryka Wyrobów Papierowych J. Pacanowskiego, Wytwórnia Autokaroserii i Powozów J. Orlickiego, Polsko-Szwajcarska Fabryka Czekolady „Suchard”, Polskie Zakłady Gumowe „Semperit”, gazownia i elektrownia. Centrum drobnego handlu była Hala Targowa i plac handlowy przy niej. Obecnie 2023 rok, Hala Targowa i Plac Targowy „Unitarg”. Hala został przeniesiona z Podgórza, ulica Celna. Przy ulicy Grzegórzeckiej 16, w okresie 1893–1896, zbudowano budynek Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego, zaprojektowany w stylu eklektycznym. W pobliżu zbudowano budynek Kliniki Urologicznej oraz Dom Studentów Medycyny. Wszystko na zapleczu szpitali przy ulicy Kopernika. W miejscu byłej rzeźni miejskiej powstała Galeria Kazimierz, w marcu 2005 roku. W miejscu fabryki Zieleniewski – Szatkowski „Zakłady Budowy Maszyn i Aparatury imieniem Ludwika Zieleniewskiego” zbudowano apartamentowce Wiślane Tarasy.

Kolej w Grzegórzkach.

W 1863 roku, nad rzeką Stara Wisła zbudowano most kolejowy, który obecnie (2023 rok) został wyremontowany i przebiega nad ulicą Grzegórzecka. Był i jest to ważny szlak kolejowy Kraków – Przemyśl.

Wzdłuż ulicy Podgórskiej rozciąga się szeroki pas zieleni, gdzie znajdowała się stacja kolejowa Grzegórzki. Był to początek normalnotorowej pojedynczej linii kolejowej do Kocmyrzowa i Mogiły. Były tutaj bocznice licznych zakładów przemysłowych. Między innymi z tej stacji Grzegórzki dostarczano węgiel kamienny do elektrowni Dajwór. Stacja miała także połączenie z torami linii kolejowej Kraków Główny – Kraków Płaszów (Podgórze), w kierunku centrum Krakowa. Po drugiej stronie Wisły była stacja kolejowa Wisła. W Kocmyrzowie była stacja na granicy zaborów, gdzie przeładowywano towary na wagony ruskiej kolei wąskotorowej.

Przystanek osobowy Kraków Grzegórzki.

To jeden z wielu nowych przystanków kolejowych zbudowanych w Małopolsce, które likwidują wykluczenie komunikacyjne, zafundowane Polakom przez masonów. Otwarcie przystanku nastąpiło w dniu 3 września 2023 roku. Przystanek jest zlokalizowany obok Hali Targowej. Zapewnia dobry dostęp do szkół przy ulicy Grzegórzeckiej i ulicy Kopernika. To jest również dobry punkt przesiadkowy w kierunku Nowej Huty (na wschód) lub w kierunku Ludwinowa i Podgórza (na południowy-zachód). W ciągu doby na przystanku zatrzymuje się ponad 120 pociągów SKM Koleje Małopolskie.

Jest pewne utrudnienie dla pasażerów, którzy korzystają z linii SKA3, czyli z kierunku Tarnowa. Pociągi te jadą torami środkowymi, przez przystanek Grzegórzki, które nie mają peronów. Dlatego pociągi SKA3 nie mogą zatrzymać się w Grzegórzkach. Oczywiście masoneria podniosła krzyk, nie mając zielonego pojęcia, o organizacji sieci kolejowej. Jeśli pasażerom zależy na przystanku Grzegórzki to wysiadają na przystanku Zabłocie i wsiadają w inny pociąg, w ciągu kilku minut, nawet nie zmieniając peronu, tylko krawędź peronową. Trzeba pamiętać, że przystanek Grzegórzki w planach pojawił się na końcu i obsługuje relacje SKA1 i SKA2.

Przystanek został zbudowany na nowej estakadzie. Jego dwa perony jednokrawędziowe zostały posadowione na filarach. Perony mają długość 200 m. Są otoczone ścianą i zadaszeniem od miasta. Perony wyposażono w klatki schodowe i windy. Wyjścia z przystanku zlokalizowano zarówno po stronie ulicy Grzegórzeckiej, jak i ulicy Berka Joselewicza. Na peronach zainstalowano pełne zadaszenie, oświetlenie w technologii LED, oraz tablice informacyjne dynamiczne. Nawierzchnia peronów jest wykonana jako antypoślizgowa. Jest wyposażona w linie prowadzące, żółtą linię ostrzegawczą i guziki.

Budowa przystanku Kraków Grzegórzki prowadzona była w ramach dużego zadania za kwotę 1,2 mld zł, polegającego na dobudowie drugiej pary torów, na linii kolejowej E30 na odcinku Kraków Główny Towarowy – Kraków Płaszów. Natomiast na odcinku Kraków Płaszów – Kraków Bieżanów są trzy tory. Przypomnijmy, że po 6 latach, w dniu 9 czerwca 2023 roku, zostały uruchomione wszystkie cztery tory. Dla potrzeb ułożenia dodatkowych torów, w ramach inwestycji powstały między innymi; estakady kolejowe (zastąpiły nasypy) o długości 700 metrów, między ulicą Miodowa i ulicą Kopernika oraz rozbudowano historyczny wiadukt (początkowo most) kolejowy nad ulicą Grzegórzecka.

Opracował Karol Placha Hetman