Lokomotywy parowe Tr7 zostały zbudowane w 1941 roku, w germańskiej firmie MBA, poprzednio nazywanej Orenstein & Koppel AG. Zbudowano tylko cztery lokomotywy. Lokomotywy zostały wykonane dla kolei państwa Mandżukuo w Azji. Jednak nie zostały dostarczone odbiorcy. W 1942 roku, parowozy zostały przejęte przez koleje niemieckie DRG i otrzymały oznaczenie Br56-41 i numery 4101–4104. Lokomotywy zostały skierowane do eksploatacji w Poznaniu do lokomotywowni Poznań Franowo. Początkowo parowozy były trochę nietypowe; miały stanowisko maszynisty po lewej stronie i inny osprzęt. Po drugiej wojnie światowej, wszystkie 4 lokomotywy zostałe przejęte przez PKP i służyły do 70-lat.

W 1972 roku, jedna lokomotywa parowa Tr7-3 (MBA 13332/1941) została wycofana z eksploatacji w MD Skierniewice. Pojazd został przeznaczony na cele muzealne. W 1990 roku, pojazd trafił do Muzeum Kolejnictwa w Warszawie. W 1991 roku, został przewieziony do Muzeum Kolejnictwa w Jaworzynie Śląskiej, gdzie w 1998 roku, ukończono jego renowację. Parowóz Tr7-3 jest ustawiony przed wachlarzową szopą.

Dane T-T parowozu Tr7-3

Układ os 1’D. Masa własna samej lokomotywy to 68 300 kg. Masa służbową lokomotywy z tendrem to 130 000 kg. Długość lokomotywy 10,80 m. Długość z tendrem 16,99 m. Wysokość 4,50 m. Średnica kół napędowych 1,30 m. Średnica kół tocznych 0,85 m. Ciśnienie w kotle 14 at. Powierzchnia ogrzewalna kotła 135 m2. Powierzchnia ogrzewalna przegrzewacza 53,1 m2. Powierzchnia rusztu 3,40 m2. Typ tendra 22D23 (?). Prędkość konstrukcyjna 65 km/h.

Jaworzyna Śląska 2024-01-19

Opracował Karol Placha Hetman