Wrocław 2024-10-11

Linia kolejowa Nr 271 Wrocław Główny – Poznań Główny.

Linia kolejowa Nr 271 Wrocław – Poznań powstała w 1856 roku. Linia ta łączy Wrocław Główny – Poznań Główny, przebiega na kierunku południkowym i ma długość 164,212 km. Linia jest dwutorowa, zelektryfikowana prądem 3 kV DC. Po ostatniej modernizacji maksymalna prędkość biegu pociągu wynosi 160 km/h. Linię zbudowano w okresie 1853-1856. Elektryfikacja nastąpiła w okresie 1969-1970. LK Nr 271 stanowi element Transeuropejskiej Sieci Transportowej (TEN-T), jako magistrala E 59. Obecnie (2024 rok) linia jest  intensywnie eksploatowana w ruchu towarowym i osobowym.

Decyzje o budowie LK Wrocław – Poznań zapadły w 1853 roku, którą określono mianem Drogi Żelaznej Wrocławsko – Poznańsko – Głogowskiej. Koncesję na budowę uzyskała Kolej Górnośląska. Spółka rozpoczęła budowę linii w dniu 16 listopada 1853 roku, rozpoczynając układanie torów od Leszna w obu kierunkach. Od Poznania w kierunku Głogowa linię położono najpóźniej. Obecnie fragment linii kolejowej Poznań – Głogów należy do LK Nr 14. Dużą inwestycją była budowa mostu kolejowego przez Odrę pomiędzy osadami Popowice i Osobowice. Zbudowano most stalowy, który składał się 33 przęseł.  Dwa przęsła były obrotowe, dzięki czemu utrzymano żeglowność rzeki. W dniu 27 września 1856 roku, próbny przejazd lokomotywy parowej odbył się na odcinku Wrocław Główny – Leszno. Regularny ruch kolejowy rozpoczął się w dniu 27 października 1856 roku. Uroczystość otwarcia linii nastąpiło w dniu 29 października 1856 roku. Razem z LK oddano do użytku stacje kolejowe; Puszczykówko, Mosina, Czempiń, Kościan, Stare Bojanowo, Lipno, Leszno, Rydzyna, Bojanowo, Rawicz, Żmigród, Osola, Oborniki Śląskie, Szewce, Osobowice, Popowice, Wrocław Główny. Początkowo linia była jednotorowa; drugi tor położony został po 1886 roku.

Od 1922 roku, LK Nr 271 była linią międzynarodową, a stacja w Lesznie pełniła funkcję stacji z kontrolą graniczną. Chociaż stacja Rawicz (63,06 km) znalazła się na terenie Polski. Na południe była germania, a na północ Rzeczypospolita Polska. Mimo to granicę przekraczały pociągi w ruchu miedzynarodowym. Był na przykład germański pociąg pospieszny Wrocław – Leszno – Poznań – Bydgoszcz – Gdańsk. W pociągach wymieniano lokomotywy. Były także Polskie pociągi Poznań – Leszno – Rawicz, które w rzeczywistości nie przekraczały granicy państwowej.

Po drugiej wojnie światowej linia całkowicie trafiła w granice Polski. LK była w znacznej mierze infrastrukturalne zdegradowana. Głównie były trudności z uzupełnianiem wody w parowozach, a także w zaopatrzenie w węgiel kamienny. Na szlaku nadal eksploatowano lokomotywy parowe typu Ty4. Już z początkiem 50-lat XX wieku, linię Wrocław – Poznań przeznaczono do elektryfikacji. Z uwagi na słabą narodową gospodarkę, pod rządami komunistów, elektryfikacje rozpoczęto dopiero w 1969 roku. Elektryfikacja przebiegała w trzech etapach: W dniu 31 maja 1969 roku, Poznań Główny – Puszczykówko. W dniu  20 grudnia 1969 roku, Puszczykówko – Leszno. W dniu 22 kwietnia 1970 rok, Leszno – Wrocław Główny. W 70-latach, z uwagi na zwiększający się ruch kolejowy kilka skrzyżowań kolejowo-drogowych przebudowano na wiadukty, czyli skrzyżowania bezkolizyjne. W związku z budową Autostardy A2, jezdnie poprowadzono w wykopie i w tunelu pod torami. Bezkolizyjnie poprowadzono także Drogę Ekspresową S5, Wrocław – Poznań. Nie jest prawdą, że Droga Ekspresowa S5 powstała z okazji piłkarskich zawodów sportowych w Polsce w 2012 roku. Prawda jest natomiast, że początkowo planowano tylko modernizację Drogi Krajowej Nr 5. Linia na całej długości wyposażona jest w elektromagnesy SHP.

Regularny ruch pasażerski prowadzony jest na całej trasie przez przewoźnika PolRegio i InterCity. Więcej par pociągów kursuje na odcinku Leszno – Poznań, niż Wrocław – Leszno. Dawniej, kilka pociągów kończyło swój bieg na stacji Rawicz, która teraz jest przede wszystkim stacją pośrednią. Ruch towarowy na LK Nr 271 jest prowadzony głównie na szlaku Wrocław – Poznań – Szczecin, równolegle z LK Nadodrzanką.

W 2013 roku, wyremontowano wschodni most przez Odrę we Wrocławiu. W styczniu 2015 roku, zakończyła się przebudowa zachodniego mostu nad Odrą we Wrocławiu. Została całkowicie wymieniona konstrukcja przęseł mostowych, a 29 filarów zostało poddanych pracom remontowym. W 2014 roku, wymieniono północne przęsło wiaduktu nad ulicą Grabiszyńską we Wrocławiu. W lipcu 2015 roku, zdemontowano pozostałe dwa przęsła i rozpoczęto ich wymianę. W tym czasie, ruch pociągów odbywał się po jednym torze.

Ostatnia modernizacja LK Nr 271 miała miejsce w okresie 2014-2019. Wprowadzono prędkość 160 km/h dla pociągów pasażerskich i 120 km/h dla pociągów towarowych. Skrócono o 30–60 minut czasu jazdy pociągów w ruchu pasażerskim oraz o 45 minut pociągów towarowych w stosunku do poprzednich lat. Zwiększono nacisk na oś do 221 kN. Wykorzystano możliwości przewozowe nowych wagonów towarowych. Dzięki nowym układom drogowym, zlikwidowano większość skrzyżowań kolejowo-drogowych, co podniosło bezpieczeństwo. Dostosowano perony do potrzeb osób niepełnosprawnych przez wyposażenie peronów w pochylnie lub windy. Zbudowano kilka przejść przez linię kolejową dla dzikich zwierząt. Na dużą skalę zamontowano ekrany dźwiękochłonne. Zbudowano nowe Lokalne Centra Sterowania Ruchem Kolejowym, z wykorzystaniem systemów komputerowych. Zmodyfikowano Samoczynne Blokady Liniowe. Nie zdecydowano się na dostosowanie LK Nr 271 do prędkości maksymalnej biegu pociągu do 200 km/h. Wynikało to z braku odpowiednich środków finansowych oraz braku odpowiedniej liczby lokomotyw i EZT, o takiej prędkości. Przewoźnik InterCity tego typu lokomotywy zaczął zamawiać dopiero w 2023 roku. Do chwili obecnej (2024 roku) InterCity i PolRegio nie zamówiły EZT o prędkości >200 km/h. Pomijamy użytkowane już EZT ED250 Pendolino.

Przebieg LK Nr 271 Wrocław Główny – Poznań Główny.

LK Nr 271 rozpoczyna się na stacji Wrocław Główny (0,00 km) i biegnie w kierunku zachodnim po estakadzie kolejowej. Przy posterunku odgałęźnym Wrocław Grabiszyn „Gn”, linia skręca w kierunku północnym. Linia góra, wiaduktem mija dawne tory z byłej stacji Świebodzickiej. Dalej jest stacja kolejowa Wrocław Mikołajów (3,70 km), posterunek odgałęźny „Wp”, stacja kolejowa Wrocław Popowice (4,60 km). Rzekę Odra linia przekracza „Mostem Poznańskim”, który od strony północnej ma budowle obronne; Wał Artyleryjski. Stacja Wrocław Różanka, przystanek osobowy (6,60 km). Stacja kolejowa Wrocław Osobowice (9,71 km). Linia dołem przekracza Autostradę A8 (E67). Stacja kolejowa Wrocław Świniary (13,72 km). Most Pęgowski. Stacja Szewce (15,85 km). Stacja Pęgów (19,95 km). Linia z zachodniej strony mija Lądowisko Golędzinów. Stacja Oborniki Śląskie (26,37 km). Stacja Osola (31,20 km). Stacja Skokowa (36,23 km). Linia dołem mija Drogę Ekspresową S5. Stacja Żmigród (47,15 km). Po zachodniej stronie linii kolejowej znajduje się Tor Doświadczalny Instytutu Kolejnictwa, miejscowość Węglewo. W miejscowości Żmigród linia przecina rzekę Barycz. Stacja Grabice (51,94 km). Stacja Korzeńsko (55,47 km). Linia dołem mija Drogę Ekspresową S5. Linia przekracza granicę Województwa Dolnośląskiego i Wielkopolskiego, która w okresie 1922-1939 była granicą państwową. Stacja Rawicz (63,06 km). Stacja węzłowa Bojanowo (75,31 km). Stacja Kaczkowo, przystanek osobowy (81,85 km). Stacja Rydzyna (85,64 km). Stacja węzłowa Leszno (95,79 km). Stacja Lipno Nowe (103,99 km). Stacja Górka Duchowna, przystanek osobowy (107,88 km). Stacja węzłowa Stare Bojanowo (112,54 km). Stacja Przysieka Stara (117,20 km). Stacja węzłowa Kościan (122,70 km). Stacja Obrzyska Stare (128,38 km). Stacja Czempin (132,94 km). Stacja Iłowiec (138,76 km). Stacja Drużyna Poznańska, przystanek osobowy (142,15 km). Stacja Mosina (146,09 km). Linia przekracza rzekę Kanał Mosiński. Stacja węzłowa Puszczykówko (149,64 km). Stacja Puszczykowo (152,25 km). Stacja węzłowa Luboń (157,93 km). Linia przebiega nad Autostradą A2 w pobliżu węzła drogowego Poznań Luboń. Stacja Poznań Dębiec, przystanek osobowy (160,75 km). Stacja węzłowa Poznań Główny (164,454 km).

Opracował Karol Placha Hetman