Wieluń 2025-01-22

Linia kolejowa Nr 181 Herby Nowe – Oleśnica.

Linia kolejowa Nr 181 Herby Nowe – Oleśnica to jest linia kolejowa, która przyczyniła się do rozwoju Rzeczypospolitej Polski, po odzyskaniu niepodległości po wielkiej wojnie światowej, w 1918 roku.

Obecnie (2025 rok) LK Nr 181 ma długość 149,428 km. Zawsze była normalnotorowa 1435 mm. Prędkość maksymalna do 100 km/h. Linia została zelektryfikowana na odcinku Herby Nowe – Kępno, w dniu 24 października 1981 roku. Odcinek Kępno – Oleśnica nie był zelektryfikowany i od 2002 roku, nie był eksploatowany. Są plany rewitalizacji odcinka Kępno – Oleśnica.

Wojna celna między Polską a germańcami. 1925-1934.

Relacje z naszymi zachodnimi sąsiadami nigdy nie były i nie będą dobre. I nie pomoże tutaj fakt, że od czasu do czasu w Polsce rządzą folksdojcze. Wojna celna została wywołana przez germańców i miała na celu załamanie gospodarki Rzeczypospolitej Polskiej. W konsekwencji miała także wymusić zmiany terytorialne. Germańcy wciąż nazywali i nazywają Polskę państwem sezonowym.

Do 1925 roku, handel z germańcami stanowił około 50 % wolumenu handlu zagranicznego. Zachodni sąsiad kupował od Polski blisko 80 % eksportowanego węgla kamiennego. Natomiast Polska importowała zaledwie 10 % towarów od germańców. W 1925 roku, wygasły traktaty o handlu, które były nałożone przez traktat wersalski. W czerwcu 1925 roku, zakończyło się zwolnienie z cła na produkty z województwa śląskiego, które regulowała konwencja genewska dotycząca Górnego Śląska, z 1922 roku. W czerwcu 1925 roku, germański rząd Hansa Luthera zasypał Polskie władze żądaniami polityczno-ekonomicznymi. Rząd Władysława Grabskiego zdecydowanie odrzucił te roszczenia. Germańcy wstrzymali import towarów z Polski, poprzez obłożenie ich wysokimi cłami.

Wstrzymanie eksportu węgla kamiennego do germańców spowodowała zachwianie pracy Polskich kopalń. Nie odbyło się bez strajków i protestów. Polski rząd szybko znalazł nowych zagranicznych nabywców na Polski węgiel kamienny. Szansą dla Polski okazał się strajk górników w Wielkiej Brytanii i przejęcie rynku skandynawskiego przez Polskę. Ten duży nowy rynek spowodował nowe inwestycje w Polsce; kolejowa magistrala węglowa i port Gdynia. Kryzys światowy z początku 30-lat XX wieku, znacznie bardziej dotknął germańców niż rolniczo-przemysłową Polskę. Do dnia 1 września 1939 roku, nie udało się doprowadzić do normalizacji wymiany handlowej Polska – germańcy, a podpisywane dwustronne umowy były fikcją ze strony germańców.

Wśród inwestycji należy także wymienić szlak Tarnowskie Góry – Wieluń – Kępno, który całkowicie omijał tereny germańskie i towary nie były oclone. Tą trasą wożono: węgiel kamienny, narzędzia rolnicze, wyroby dla gospodarstw domowych do Wielkopolski. W przeciwną stronę wożono: ziemniaki, zborze, olej, owoce.

LK Nr 181.

Linia kolejowa powstawała etapami, od 1871 roku, do 1926 roku. Najnowszy odcinek Herby Nowe – Wieluń Dąbrowa – Podzamcze (obecnie Wieruszów) wybudowano w 1926 roku. Od 1931 roku, szlak eksploatowała spółka Francusko-Polskie Towarzystwo Kolejowe. W dniu 10 listopada 1871 roku, otwarto odcinek Oleśnica – Syców. W dniu 1 marca 1872 roku, otwarto odcinek Syców – Kępno. W dniu 26 maja 1872 roku, otwarto odcinek Kępno – Wieruszów. W dniu 1 listopada 1926 roku, otwarto odcinek Wieruszów – Herby Nowe. Linia leży na terenie pięciu województw: śląskiego, opolskiego, łódzkiego, wielkopolskiego i dolnośląskiego. Linia przebiega przez tereny siedmiu powiatów: lublinieckiego, kłobuckiego, oleskiego, wieluńskiego, wieruszowskiego, kępińskiego i oleśnickiego. Do Wielunia linia przebiega w kierunku północnym, a dalej w kierunku zachodnim.

Na odcinku Kępno – Wieluń Dąbrowa ruch pasażerski zawieszono w grudniu 2006 roku, a przywrócono w czerwcu 2007 roku. Na odcinku Herby Nowe – Wieluń Dąbrowa ruchu zarówno pasażerskiego jak i towarowego nie zawieszono nigdy. Od dnia 25 marca 2019 roku do 15 kwietnia 2019 roku, przeprowadzono remont linii kolejowej na kilku odcinkach. Na przełomie 2018 i 2019 roku, na stacji Krzepice został zmodernizowany Peron Nr 2. Poprawiono torowisko na odcinku Janinów – Pątnów Wieluński, na długości 22 km toru. Zmodernizowano 5 przejazdów kolejowo-drogowych, które wyposażono w automatyczne zapory i system świetlny. Wyremontowano most na rzece Liswarta. Przebudowano peron przystanku osobowego Wieluń.

Odcinek Oleśnica – Kępno.

Na odcinku Oleśnica – Kępno, do chwili obecnej przetrwało wiele dawnych zabudowań stacyjnych, w miejscowościach takich jak: Cieśle, Jemielna Oleśnicka czy Stradomia. Stacja Jemielna Oleśnicka znajduje się w prywatnych rękach i jest dobrze utrzymana. W Sycowie zachował się budynek dworca, stare zwrotnice, wieża wodna i sygnalizacja kształtowa. Ponadto historyczne dworce znajdują się również w Bralinie i Perzowie. Wszystkie w podobnym stylu architektonicznym, z czerwonej cegły. Perłą wśród nich jest dworzec w Kępnie, który wyremontowano i jest znacznie bardziej okazały niż pozostałe.

Stacja Kępno jest jedną z dwóch w Polsce stacji dwupoziomowych. Drugą jest stacja Kostrzyn nad Odrą, która była wielokrotnie demolowana przez uczestników Przystanków Woodstock.

Przez wiele lat Klub Sympatyków Kolei we Wrocławiu razem ze stowarzyszeniem “Olsensium” i Miastem Oleśnica, organizował na tej szlaku Wrocław – Oleśnica – Kępno rekonstrukcje pociągów repatriantów, z okresu 1945-1949, z pierwszej fali przesiedleń.

Na odcinku Kępno – Oleśnica od 2002 roku, ruch pasażerski jest zawieszony. W 2016 roku, przeprowadzono mały remont i ruch wznowiono tylko na kilka miesięcy. W 2023 roku, ogłoszono przetarg w ramach programu „Kolej+”. Planowano ten odcinek rewitalizować do 2026 roku. Jednocześnie planowane jest zelektryfikowanie tego odcinka. W efekcie byłaby to najkrótszy szlak kolejowy Wrocław – Łódź. W marcu 8 marca 2024 roku, poinformowano o planowanej rewitalizacji LK Nr 181. Prace obejmą rekonstrukcję 53 km linii i budowę 46 km sieci trakcyjnej. Pierwsze przejazdy pociągów planowane są w 2026 roku. Przewidywany czas przejazdu z Kępna do Oleśnicy wyniesie 36 min.

W ramach prac mają zostać odbudowane mijanki w Jemielnej Oleśnickiej, Sycowie, Bralinie oraz Cieślach. Zostaną zbudowane nowe perony. Zostanie zbudowana nowa nastawnia kolejowa w Kępnie, która przejmie sterowanie na wszystkich liniach w pobliżu. Pociągi pasażerskie będą mogły jeździć z prędkością do 160 km/h, a towarowe do 100 km/h. W ramach prac zostanie przebudowanych 58 przejazdów kolejowo-drogowych, 5 mostów i wiaduktów (Syców, Kępno). Na 47 przejazdach kolejowo-drogowych będzie wyższy poziom bezpieczeństwa, który zapewnią dodatkowe zabezpieczenia: rogatki, sygnalizacja świetlna i dźwiękowa.

Na prace przeznaczono 578 094 397,51 zł. PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. konsekwentnie realizują proces inwestycyjny, który zapewni lepsze warunki podróży pasażerom i większe bezpieczeństwo na kolei. Problem w tym, że przy obecnej władzy, która niszczy gospodarkę, plany mogą nie być zrealizowane. Tym bardziej, że środki finansowe mają pochodzić ze sławnego KPO (Krajowego Planu Odbudowy). Czy faktycznie inwestycja będzie zrealizowana, czas pokarze.

Przywracanie przejezdności linii, które przed laty służyły przewozom pasażerskim i towarowym, to najbardziej ekonomiczny sposób na zwiększanie możliwości transportowych kolei.

Musimy jednak pamiętać, że w 2020 roku, mimo postulatów mieszkańców Sycowa i okolic, żaden z kolejowych przewoźników osobowych, nie był zainteresowany wznowieniem ruchu na linii Oleśnica – Kępno. Natomiast zainteresowanie wykazywali prywatni przewoźnicy towarowi. Powyższe opinie były związane z potrzebą utworzenia dla pociągów towarowych trasy objazdowej dla linii kolejowej Nr 281 na odcinku Grabowno Wielkie – Krotoszyn.

Historia linii kolejowej.

W 1855 roku, pojawiła się koncepcja budowy linii kolejowej, która miała przebiegać od Wrocławia przez Oleśnicę, Namysłów do miejscowości Fosowskie (wówczas Vossowska). Do powstania tego połączenia przyczyniły się dwa towarzystwa, Towarzystwo Kolei Opolsko – Tarnogórskiej oraz znana z Wrocławia, Kolej Prawego Brzegu Odry. Początkiem tego kolejowego szlaku był Dworzec Nadodrze. Koncesja na budowę nowej linii kolejowej została przyznana przez państwo pruskie, w dniu 13 listopada 1865 roku. W 1868 roku, otwarto dworzec w Oleśnicy. W 1870 roku, Cesarz Wilhelm I, zatwierdził koncesję na budowę linii kolejowej Oleśnica – Kępno – Podzamcze obok Wieruszowa. Była to koncesja dalszej trasy Wrocław – Oleśnica. Miała ona na celu połączyć ze sobą słabo rozwinięte prowincje Dolnego Śląska i północnej Wielkopolski z Księstwem Warszawskim, zwłaszcza z Warszawą. Wytyczono trasę przez: Stradomia, Syców, Bralin. Choć tak naprawdę, z centrum Sycowa do stacji kolejowej jest ponad 5 km. Pierwszy pociąg z Sycowa do Kępna odjechał w dniu 1 marca 1872 roku. Ostatecznie z Oleśnicy można były wyjechać w czterech kierunkach: Wrocław, Krotoszyn, Kępno, Namysłów.

Germańcy do budowy linii przystąpili w 1871 roku. Najpierw przystąpiono do budowy odcinka Oleśnica – Syców, który został oddany do użytku w dniu 10 listopada 1871 roku. Następny odcinek otwarto w dniu 1 marca 1872 roku, odcinek Syców – Kępno (Kp1). W dniu 30 czerwca 1872 roku, uruchomiono odcinek Kępno (Kp1) – Wieruszów. W tym czasie, trwały rozmowy prusaków z moskalami, na budowę dalszej linii kolejowej do Łodzi. Rozmowy nie przyniosły porozumienia.

Linia kolejowa była pod zarządem spółki Breslau – Warschauer Eisenbahn. Z dniem 1 sierpnia 1904 roku, linia kolejowa na odcinku Wieruszów – Oleśnica, przeszła pod zarząd dyrekcji kolei we Wrocławiu. Najwiecej pociągów osobowych jeździło na szlaku Wrocław – Kępno oraz Kępno – Częstochowa.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 roku, w wyniku wojny celnej Polska przystąpiła do budowy linii kolejowej Tarnowskie Góry – Wieruszów, która biegła całkowicie po terenie Polski, omijając tereny germańskie.

W dniu 24 października 1981 roku, zelektryfikowano odcinek Herby Nowe – Kępno.

W 2006 roku, 80-rocznicę wybudowania linii kolejowej: Kalety – Herby Nowe – Wieluń – Podzamcze, na budynku dworca w Wieluniu Dąbrowie umieszczono tablicę pamiątkową. W nowym wieku, wiele miejscowości zostało wyłączonych z transportu kolejowego. Nie tylko likwidowano ilość połączeń, ale także linie kolejowe, a nawet stacje kolejowe. Do takich miejscowości należy Syców.

Opis szlaku kolejowego.

Interesujący nas szlak jest cały zelektryfikowany prądem o napięciu 3 kV. Wyjątkiem jest odcinek Kępno – Oleśnica, który nie został zelektryfikowany. Na szlaku jest zamontowany system SHP. Nie ma słupków kilometrowych, bo tabliczki z kilometrami są umieszczone na słupach trakcyjnych. Cała linia jest ułożona na betonowych podkładach. Do sterowania ruchem kolejowym są wykorzystane semafory świetlne. Wszystkie rozjazdy są sterowane automatycznie. Wiele przejazdów kolejowo-drogowych ma zapory obsługiwane przez dróżników i wiele jest już automatycznych.

Szlak rozpoczynał się na wielkiej stacji rozrządowej Tarnowskie Góry. Tutaj formowano i nadal formuje się pociągi towarowe skierowane z Górnego Śląska w kierunku północnym. Na stacji Tarnowskie Góry stoi wieża nawęglania lokomotyw parowych identyczna jak w na stacji Kraków Prokocim. Polska z USA otrzymała trzy tego typu konstrukcje. Za stacją, w kierunku wschodnim odchodzi linia kolejowa w kierunku Zawiercia i na Międzynarodowe Lotnisko Pyrzowice (poprzednio Mierzęcice). Po wschodniej stronie torów znajduje się miejscowość Miasteczko Śląskie z Hutą Cynku „Miasteczko Śląskie”. Jest także stacja osobowa Miasteczko Śląskie, która ma trzy jednokrawędziowe perony. Przez stacje przebiegają cztery tory, a perony są numerowane tak jak tory, od wschodu; Nr 3, 1, 2. Na stacji jest typowy murowany dwukondygnacyjny dworzec.

Cztero-torowy szlak biegnie na nasypie lub w wykopie, wśród lasów, łagodnym łukiem omijając po wschodniej stronie wzniesienia; Jackowa Góra elewacja 321 m, Glacowa Góra elewacja 315 m, Jurna Góra elewacja 316 m. Czwarty tor, po wschodniej stronie, nie jest eksploatowany i zdjęto z niego sieć trakcyjną.

Stacja Kalety została uruchomiona w dniu 21 kwietnia 1884 roku, pod nazwą Stahlhammer, a od dnia 26 czerwca 1922 roku, znana jako Kalety. Obecnie przez stację przebiegają linie kolejowe: Nr 129 Tarnowskie Góry – Kalety, Nr 130 Tarnowskie Góry – Kalety, Nr 131 Chorzów Batory – Tczew, Nr 143 Kalety – Wrocław Mikołajów. Nad stacją przebiega DW Nr 789, ulica Koszęcińska. Na stacji jest takim sam dworzec na stacji Miasteczko Śląskie. Nad torami jest kładka która umożliwia dojście na perony. Są dwa perony i trzy krawędzie peronowe. Przez stacje przebiega 8 torów i są dwie nastawnie.

Za stację Kalety, linie się rozwidlają. LK Nr 131 obiera bardziej północny kierunek, a LK Nr 143, zbacza nieco na zachód i kieruje się w kierunku stacji Lubliniec. Od tego miejsca, szlaki są dwutorowe. Nasz szlak biegnie skośnie lekko na północny-wschód. Od tego miejsca jest to szlak zbudowany w 1926 roku. Linia nadal biegnie wśród lasów i w większości na nasypie.

Zbliżamy się do wsi Strzebiń. Tory kolejowe przebiegają pod DW Nr 907, ulica Lubliniecka. Strzebiń to jest wieś sołecka, zamieszkała przez 3 489 mieszkańców (2021 rok). Wieś leży przy DW Nr 906, która łączy Zawiercie –  Lubliniec. Linię kolejową przebiegającą przez Strzebiń zbudowano w 1926 roku, (szlak Kalety – Podzamcze koło Wieruszowa). Stacja Strzebiń została uruchomiona w dniu 1 sierpnia 1932 roku, w chwili otwarcia jednotorowej linii Strzebiń – Psary – Woźniki. LK miała Nr 197 i miała długość zaledwie 13 km. W 1993 roku, LK Nr 197 została zlikwidowana. Stacja Strzebiń w swojej historii miała pięć torów. Były nastawnie „St”, „Stb”. Większość torów bocznych i rozjazdów rozebrano. Obecnie jest to przystanek osobowy, który ma dwa jednokrawędziowe perony. Czynna jest także kładka nad torami. W budynku dworcowym jest apteka. Budynek dworcowy jest murowany, stosunkowo duży, w którym są także mieszkania. Nad torami jest kładka żelbetonowa, która w 2019 roku, została wyremontowana.

Szlak ponownie przebiega przez lasy oraz łagodnie skręca w kierunku północno-zachodnim. Jest kilka leśnych dróg, które przejazdami kolejowo-drogowymi przecinaja dwa tory. Częściowo są tutaj tereny rolnicze.

Miejscowość Boronów to wieś, która jest zamieszkała przez 2 793 mieszkańców (2008 rok). Stacja Boronów została uruchomiona w dniu 1 listopada 1926 roku. Za wyjątkiem bloku mieszkalnego, obecnie budynki kolejowe są zaadoptowane do innych celów. Boczne tory służą jako mijanka dla pociągów towarowych. Czynna jest bocznica do „PERN” Baza paliw Nr 3, Boronowice. Na stacji są 2 perony i 3 krawędzie peronowe. Peron 2 wyspowy został wyremontowany w 2010 roku. Nawierzchnia wyłożona jest prefabrykowanymi bordowymi płytami z żółtą linia ostrzegawczą. Dojście na peron jest w poziomie torów.

Za stacją Boronów jest skrzyżowanie kolejowo-drogowe z DW Nr 907, ulica Koszęcińska. Przejazd jest obsługiwany przez dróżnika. Szlak mija mostem rzekę Liswarta i ponownie przebiega przez lasy. Są także niestrzeżone przejazdy kolejowo-drogowe leśnych dróg. Następnie mija rzekę Olszynka. Jest także typowy żelbetonowy most zbudowany w 1926 roku.

Zaczyna się węzeł kolejowy Herby Nowe i Herby Stare. Początkiem jest posterunek odstępowy „Kln”. Tutaj odchodzi tor w kierunku wschodnim (Herby Stare). Jest kolejny żelbetonowy most nad torami z drogą leśną i kolejny most z linią kolejową jednotorową. Po wschodniej stronie szlaku znajduje się była fabryka uzbrojenia, a obecnie jest to firma handlująca złomem. Teren jest ogrodzony betonowym płotem. Szlak dołem mija DK Nr 46.

Stacja Herby Nowe została uruchomiona w dniu 6 listopada 1926 roku. Węzeł stacji Herby Stare został znacznie rozbudowany. Powstały łącznice z linią kolejową Lubliniec – Częstochowa. Duże znaczenie stacja Herby Nowe zyskała w 1930 roku, kiedy gotowa była magistrala węglowa Śląsk – Porty. W 1972 roku, zbudowano kolejną łącznicę do LK Nr 61, tym razem w kierunku zachodnim, dla uzyskania połączenia z Rybnikiem i Gliwicami, razem z ominięciem stacji Lubliniec. Z początkiem XXI wieku, zlikwidowano całodobową kasę biletową oraz bar WARS w budynku dworca. Ale nadal stacja ma wyjazdy w pięciu różnych kierunkach. Obecnie przez stację dziennie przejeżdża 50-70 pociągów towarowych. Ruch osobowy jest niewielki. We wnętrzu dworca z 1926 roku, znajduje się izba tradycji imieniem inżyniera J Nowkuńskiego. Stacja jest obsługiwana przez nastawnie „HN”, „HN1”. Na terenie stacji znajduje się nieczynna już wieża wodna, kilka większych magazynów, kilka budynków socjalnych, kilka bloków mieszkalnych, budynek Sekcji Eksploatacji Herby Nowe Zakładu Linii Kolejowych w Tarnowskich Górach. Stacja Herby Nowe ma elewację 279 m. Na stacji są dwa perony wyspowe i jeden peron jednokrawędziowy od strony dworca (wschód), które są połączone kładką nad torami. W części towarowej jest 14 torów przelotowych.

Od stacji Herby Nowe rozpoczyna się jednotorowa LK Nr 181 Herby Nowe – Oleśnica. W tym miejscu, bezkolizyjne odchodzi dwutorowa LK Nr 131, lekko skośne w kierunku północno-wschodnim. Szlak (LK Nr 181) biegnie przez lasy; Park Krajobrazowy Lisy nad Górna Liswatą. Miejsce gdzie tor biegnie po nasypie, wykorzystano na most dla drogi leśnej, na 5 km. Ten teren był trudny dla poprowadzenia linii kolejowej, bo jest silnie pofałdowany. Na szlaku zamontowano automatyczne przejazdy kolejowo-drogowe, ale są także przejazdy niestrzeżone.

Kuleje przystanek osobowy (10,29 km, elewacja 270 m). Uruchomiony w 1926 roku. Populacja wsi wynosi 660 osób, w 2021 roku. Kiedyś była tutaj mijanka, a tory zostały zdemontowane. Jest tu peron z jedną krawędzią i wiatą przystankową. Następnie szlak biegnie wśród pól uprawnych. Niektóre budowle inżynieryjne zostały wykonane z myślą, o budowie drugiego toru. Na wysokości wsi Panki, szlak przecina DW Nr 494, ulica Częstochowska.

Panki stacja (18,61 km, elewacja 248 m). Stacja pełni rolę mijanki. Jest także tor boczny do magazynu, który nie jest użytkowany. Na stacji jest typowy budynek dworcowy, do którego przylega blok mieszkalny. W dworcu czynna jest poczekalnia. Są dwa perony jednokrawędziowe. Na terenie stacji jest także kolejny blok mieszkalny. Populacja wsi wynosi 1884 osoby w 2021 roku. Tutaj są już typowe tereny rolnicze. Teren jest mniej pofałdowany i łatwiej było zbudować linię kolejową.

Krzepice stacja (27,68 km, elewacja 222 m). Przed stacją szlak przecina rzekę Liswarta. Most jest stalowy (25 km). Dworzec kolejowy jest duży, zadbany, dwukondygnacyjny, z wysokim dachem pokryty dachówką. Wieża wodna nieczynna, ulica Przemysłowa 5. Podobne wieże stoją na stacjach: Herby Nowe, Miedźno i Wieluń Dąbrowa. Przez stację przebiegają trzy tory. Są dwa perony i dwie krawędzie peronowe. 31,95 km; granica województwa śląskie – opolskie.

Jaworzno koło Wielunia przystanek osobowy (33,64 km, elewacja 240 m). Peron jest jednokrawędziowy, a na nim jest wiata przystankowa. Wieś jest typową ulicówką, wzdłuż DK Nr 43. Następnie szlak przejazdem kolejowo-drogowym przecina DK Nr 42 i Nr 43. Przejazd jest obsługiwany przez dróżnika.

Janinów stacja (39,51 km, elewacja 218 m), w pobliżu miejscowości  Rudniki. Przed stacją szlak przecina rzekę Jaworzynka. Budynek dworcowy z czynną poczekalnią, typowy dla tego szlaku. W budynku znajduje się dodatkowo nastawnia „Ja”. Górna część dworca jest zamieszkana. Stacja ma dwa tory przelotowe, magazyn, duży plac ładunkowy i dwa perony jednokrawędziowe. W pobliżu stacji jest także drugi blok mieszkalny. 42,46 km; granica województwa opolskie – łódzkie. Granica jest na rzece Wyderka. Są tutaj trzy przejazdy kolejowe, które mają ograniczenia prędkości pociągów do 20 km/h. Przejazdy są niestrzeżone.

Dzietrzniki przystanek osobowy (46,69 km, elewacja 210 m). Stacja kolejowa Dzietrzniki mieściła się kiedyś w innym miejscu, 300 m przed istniejącym przystankiem osobowym. Stoi tam budynek dworcowy, betonowe słupy oświetleniowe nad torami, które wcześniej znajdowały się na peronie. Nowy przystanek osobowy powstał dzięki założeniu Centralnej Szkoły Instruktorów Harcerskich ZHP w Załęczu Wielkim – Kępowiźnie, w 80-latach XX wieku. Peron jest jednokrawędziowy, jest na nim wiata z ławkami. Peron jest ogrodzony. Dalej na szlaku jest kilka automatycznych przejazdów kolejowo-drogowych. 

Pątnów Wieluński stacja (51,55 km, elewacja 214 m). Stacja posiadała 5 torów, a na jednym z nich stał skład EZT dla porannego kursu do Kępna. Budynek dworcowy, typowy na tym szlaku, jest połączony z budynkiem mieszkalnym. Budynki są opuszczone. Peron wyspowy dwukrawędziowy, ma nawierzchnię asfaltową. Przejście przez tory. Jest nieczynny budynek toalety. Jeszcze w 2011 roku, były pociągi osobowe do Katowic, Kępna, Tarnowskich Gór. Obecnie (2025 rok) stacja jest tylko mijanką, a ruch kolejowy jest sterowany z nastawni znajdującej się w północnej głowicy stacji. Z nastawni obsługiwany jest także przejazd kolejowo-drogowy. Na 55,72 km jest przejazd kolejowo-drogowy obsługiwany przez dróżnika. 

Wieluń przystanek osobowy (60,14 km, elewacja 181 m), znajduje się przy wiadukcie kolejowym nad DW Nr 481, ulica Warszawska. Całość znajduje się na usypanym wale. Na przystanku jest jeden peron jednokrawędziowy, murowany mały dworzec z poczekalnią i ławki. Dojście na peron jest chodnikiem i schodami. Nawierzchnia peronu jest wyłożona betonowymi płytkami chodnikowymi, jak większość peronów na szlaku. Wieluń Miasto powstało przy udziale władz miasta, z uwagi na odległość do dworca Wieluń Dąbrowa. Za przystankiem szlak kieruje się w kierunku zachodnim.

Wieluń Dąbrowa stacja (63,03 km, elewacja 178 m), to była najważniejsza stacja na szlaku Herby Nowe – Kępno. Jej istnienie pozwoliło na duży rozwój Wielunia. Od stacji odchodziło kilka bocznic: ZUGiL/Energetyka Cieplna – używana. Cukrownia i gazownia – rozebrana. CPN (Orlen) – rozebrana. Prywatna stacja paliw – nieczynna. Nastawnie: „WD”, „WD1”, „WD2”. Ładny budynek dworca, wykonany z pruskiego muru i przykryty blaszanym dachem. Jest także nieczynna wieża wodna. Przez stację przebiega 5 torów przelotowych. Są dwa perony i trzy krawędzie peronowe. Perony mają nawierzchnię asfaltową. Następnie szlak przecina rzekę Pyszna. Jest tu jeden z dwóch na szlaku, stalowy most kratownicowy, jednoprzęsłowy. Szlak mija pola uprawne i niewielkie lasy. Jest tutaj kilka niestrzeżonych przejazdów, które wykorzystują rolnicy przy pracach polowych.

Biała przystanek osobowy (72,35 km, elewacja 186 m). Właściwą nazwą jest Biała Kołek. Peron jednokrawędziowy, ma nawierzchnie asfaltową. Była tutaj nieużywana już bocznica. Następnie szlak biegnie wśród pól uprawnych. Jest tutaj kilka niestrzeżonych przejazdów klejowych z których korzystają rolnicy. Przejazdy są wykonane z prefabrykowanych płyt betonowych. Od 76 km, szlak przebiega przez las.

Czastary stacja (78,52 km, elewacja 188 m), a właściwie mijanka. Są tu dwa perony jednokrawędziowe, z których jeden ułożony jest w międzytorzu. Nawierzchnia peronów jest wykonana z asfaltu. Dworzec jest typowy dla tego szlaku; Podpiwniczony dwupiętrowy budynek mieszkalny z przyklejonym do niego parterowym budynkiem dworca. Dachy są wysokie z położona ceramiczna dachówką. Jest także budynek magazynowy, plac składowy z latarniami i boczna. W zachodniej głowicy stacji jest przejazd kolejowo-drogowy z zaporami. Na 79,50 km jest kolejny przejazd z zaporami. Oba przejazdy są sterowanie zdalnie ze stacji Czastary. Dalej, na 81, 82, 83, 84, 86 km są niestrzeżone przejazdy kolejowe. Przy szlaku kolejowym są lasy lub pola uprawne oraz rzadko rozmieszczone gospodarstwa rolne.

Pieczyska to jest przystanek osobowy (86,71 km, elewacja 164 m). Od południowej strony toru jest peron, który ma asfaltową nawierzchnię. Wzdłuż peronu biegnie asfaltowa droga, która na końcu peronu przekracza tor. Przejazd jest niestrzeżony. Następnie są kolejne niestrzeżone przejazdy kolejowo-drogowe; 87, 88 km.

Bocznica; Fabryka Płyt Wiórowych Wieruszów (88,55 km, elewacja 159 m), a właściwie bocznica do firmy Pfleiderer Prospan. Układ torowy rozbudowanej bocznych znajduje się po południowej stronie LK Nr 181. Bocznica posiada kilka torów i zwrotnic, a teren jest oświetlony latarniami. Wjazd na bocznice jest od strony wschodniej, od Wielunia. Był także wjazd od strony zachodniej, od Wieruszowa, ale został zlikwidowany z powodu budowy wiaduktu DW Nr 482. Na 90 km, nad torami przebiega DW Nr 482. Następnie, 200 m dalej jest przejazd kolejowo-drogowy z zaporami, ulica Warszawska. To już teren miasta Wieruszów. Wieruszów to jest miasto lokowane w 1368 roku. Populacja miasta wynosi 8 517 mieszkańców.

Wieruszów Miasto to jest przystanek osobowy (90,95 km, elewacja 156 m). Był niewielki dworzec w formie pawilonu, który został rozebrany w 2015 roku. Były w nim: poczekalnia, kasa, toalety i kiosk. Peron jednokrawędziowy, położony z południowej strony toru. Nawierzchnia jest asfaltowa. Są latarnie. Tuż za peronem jest strzeżony przejazd kolejowo-drogowy. Szlak łukiem po północnej stronie omija centrum miasta. Szlak przekracza rzekę Prosna przez most stalowy, kratownicowy, jednoprzęsłowy. Jest do drugi tego typu most na szlaku.

Wieruszów stacja (93,26 km, elewacja 158 m), to jest właściwie była stacja Podzamcze. Stacja powstała za czasów pruskich i była uruchomiona w dniu 26 maja 1872 roku. Była to stacja przy granicy między braćmi; germańcami i moskalmi. Dokładnie Prusy – Księstwo Warszawskie. Do 1926 roku, była to stacja końcowa, bo moskale zwlekali się z budową dalszego szlaku do Warszawy i dalej do Moskwy.

Dworzec w Wieruszowie był zbudowany z pruskiego muru. Dworzec został przebudowany po drugiej wojnie światowej. Parter zbudowany z cegły, a pierwsze piętro i poddasze jest odeskowane. Dworzec jest zabytkowy i wpisany na listę zabytków. Wieża wodna ceglana. Były zasieki węglowe, magazyny, place składowe i mała lokomotywownia. We wschodniej głowicy stacji jest wiadukt kolejowy nad DW Nr 450, a także osobne przejście dla pieszych. Nadal układ torowy jest rozbudowany, ale tylko część torów jest eksploatowana. Na stacji jest tylko jeden peron, choć w historii były dwa perony. W pobliżu wieży wodnej była stalowa kładka nad torami. Kładka nie była użytkowana, dlatego podjęto decyzje o jej rozebraniu, co nastąpiło w 2019 roku. 94,70 km; granica województwa łódzkie – wielkopolskie.

Świba przystanek osobowy (96,58 km, elewacja 175 m). Od strony południowej toru jest peron z asfaltową nawierzchnią i latarniami. Zaraz za peronem jest strzeżony przejazd w ciągu głównej ulicy miejscowości. Przejazd obsługuje dróżnik. 400 m dalej jest kolejny strzeżone przejazd, który obsługiwany jest zdalnie przez tego samego dróżnika. Następnie są niestrzeżone przejazdy: 98, 98,5 (jest sygnalizacja świetlna), 99,5, 100, 101 km. Olszowa przystanek osobowy (99,70 km, elewacja 182 m), został zlikwidowany. Nad szlakiem przebiega obwodnica Kępna S11.

Kępno „Kp1” (102,13 km, elewacja 171 m), to jest punkt w którym zaczyna się łącznica Nr 813, która prowadzi LK Nr 272 Kluczbork – Poznań Główny.

Kępno stacja (102, 60 km, elewacja 171 m). Stacja dwupoziomowa: 3 perony na dole oraz 2 perony na górze. Stacja jest ciekawa, bo krzyżują się na niej prostopadle dwie LK, na dwóch poziomach. Poziom górny linia Katowice – Kluczbork – Poznań Gł, a poziom dolny to Herby Nowe – Wieruszów – Kępno – Oleśnica. To tutaj, w okresie miedzywojennym, pociągi ze Śląska wjeżdżały na szlak w kierunku Poznania i omijały całkowicie tereny germańskie. Kępno to jest miasto, o populacji 13 857 mieszkańców, w 2021 roku. Miasto jest nazywane „Centrum Meblarstwa”.

Dalszy szlak LK Nr 181: Bralin przystanek osobowy (110, 09 km, elewacja 175 m). Perzów przystanek osobowy (116,50 km, elewacja 183 m). Gęsia Górka przystanek osobowy (119,65 km, elewacja 181 m). 120,26 km; granica województwa wielkopolskie – dolnośląskie. Granica państwowa Rzeczypospolita Polska – germańcy. Syców przystanek osobowy (123,22 km, elewacja 178 m). Stradomia przystanek osobowy (128,93 km, elewacja 179 m). Jemielna Oleśnicka przystanek osobowy (134,14 km, elewacja 201 m). Poniatowice przystanek osobowy (137,55 km, elewacja 184 m). Cieśle przystanek osobowy (142,02 km, elewacja 179 m). 144,21 km; bocznica na byłe wojskowe lotnisko Oleśnica; była Szkoła Lotnicza. Oleśnica stacja (148,62 km, elewacja 158 m).

Opracował Karol Placha Hetman