Gdańsk 2021-01-25

Gdańsk Rębiechowo – kolej i linia kolejowa Nr 201.

Opis zdjęcia: Lokomotywa parowa serii Ty23 to był polski ciężki parowóz, który opracowany był przez polskich inżynierów i produkowany w okresie 1923 – 1934. Ty23 oznacza lokomotywę towarową o układzie osi „y”, która została zatwierdzona w 1923 roku. Układ osi 1’E, czyli 1-5-0 (oOOOOO), a polskie oznaczenie to mała litera „y”. Lokomotywy tego typu pracowały w okresie Drugiej Rzeczypospolitej na szlaku kolejowym Nr 201, przewodząc węgiel kamienny z Polskiego Śląska do portu morskiego w Gdyni.

Pociągiem na Lotnisko Gdańsk-Rębiechowo.

Lata 90-te XX wieku i pierwsza dekada XXI wieku, to okres likwidacji kolei w Polsce. Jednak doświadczenia innych państw wykazały, że kolej jest dobrym środkiem transportu. W 2010 roku, powstały pierwsze plany odbudowy sieci kolejowej w rejonie Trójmiasta. Projekt nazwano Kolei Metropolitalna. Ministerstwo Rozwoju Regionalnego, wpisało inwestycję na listę projektów finansowanych w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko. Inwestycję podzielono na kilka etapów, gdyż koszt jej szacowano na 650 milionów złotych. Połowa tej kwoty pochodziła z dotacji unijnych (Unii Europejskiej), a reszta od władz województwa, Gdańska, Gdyni i firmy PKP. Kolej Metropolitalna to był duży krok w rozwoju Trójmiejskiej Aglomeracji.

Nowa linia swój początek ma na wysokości przystanku SKM Gdańsk Zaspa. Po starym nasypie kolejowym, po którym kiedyś biegła linia Gdańsk – Gdańsk Kokoszki, i sięga okolic terminalu na lotnisku. Na tym odcinku powstało kilka przystanków: Gdańsk Strzyża, Gdańsk Niedźwiednik, Gdańsk Brętowo, Gdańsk Jasień, Gdańsk Kiełpienik, Gdańsk Maternia, Gdańsk Port Lotniczy i Gdańsk Rębiechowo.

Linia kolejowa jest dwutorowa, niezaeliktyfikowana. W planach jest elektryfikacji linii do 2025 roku. Wiele odcinków torów jest poprowadzona po dawnym nasypie kolejowym. W pierwszych latach eksploatacji były problemy z osuwającą się ziemią z nasypów, po ulewnych deszczach. Przy samym Lotnisku Rębiechowo zdecydowano się na zbudowanie estakady, której całkowita długość wynosi 900 m. Estakada pozwoliła na zachowanie układu dróg samochodowych i parkingów przy lotnisku.

Przystanek Gdańsk Port Lotniczy nie został nazwany Gdańsk Lotnisko, bo taki przystanek był przy Lotnisku Wrzeszcz. Przystanek ma dwa perony, które są połączone z Terminalem Nr 2 zabudowaną, przeszkloną kładką.

Linia kolejowa metropolitalna ma dalszy ciąg. Biegnie w kierunku północno-zachodnim, a następnie rozchodzi się w lewo i w prawo do linii kolejowej Gdynia-Żukowo (kierunek północ-południe). Dokładnie jest to linia kolejowa Nr 201 Gdynia Port – Nowa Wieś Wielka. Linia kolejowa Nr 201 jest częścią Magistrali Węglowej, jednej z głównych inwestycji w II Rzeczypospolitej Polski i była linią znaczenia narodowego. Z powodu napaści Niemiec na Polskę, linia straciła na znaczeniu i była linią lokalną. Obecnie (2020 rok) linia metropolitalna otworzyła Trójmiasto na Kartuzy i Kościerzynę. Linia kolejowa ułatwia dojazd pasażerów do Lotniska i Gdańska. Na modernizację trasy kościerskiej w Regionalnym Programie Operacyjnym wydano około 46 milionów euro, a modernizację zakończono w 2015 roku. Dojazd z Kartuz na Lotnisko trwa 30 minut.

Linia kolejowa metropolitalna została oficjalnie otwarta w dniu 1 wrzesień 2015 rok. W ciągu doby kolej przewozi 1000-2000 pasażerów. Linię obsługują pociągi przewoźnika SKM i Polregio. Są to zestawy spalinowe, dwu-, trzy- lub cztero-wagonowe. Bilety można kupić w automatach biletowych na przystankach kolejowych lub u kierownika pociągu (konduktora). Obowiązuje taryfa przewoźnika SKM i Polregio.

Historia kolei w okolicach lotnisk: Rębiechowo (Gdańsk), Borsk (Byłe lotnisko wojskowe), Szwedowo (Bydgoszcz).

Od strony wschodniej lotniska Rębiechowo przebiega linia kolejowa Nr 201, o narodowym znaczeniu dla Polski. W 1918 roku, Polska odzyskała niepodległość, przystąpiono do odbudowy i rozwoju zniszczonego kraju. Jednym z priorytetów był rozwój kolei żelaznych, będących głównym filarem transportu. W 1920 roku, Polski Rząd ustalił główne szlaki transportowe. Jednym z głównych szlaków był ten wiodący ze Śląska na Wybrzeże. Ponieważ współpraca z niemcami, nie układała się dobrze, postanowiono tak poprowadzić projektowane szlaki, aby omijać tereny niemieckie, a także obszar Wolnego Miasta Gdańska, którego władze manifestowały jawną wrogość wobec Polski. Niemcy często określali Polskę jako „Państwo sezonowe”. Dlatego, między innymi Polska zbudowała „Port Gdynia”.

Linia kolejowa Nr 201 – Historia.

Szczegółowe plany szlaków kolejowych powstały w latach 1926-1928. Wśród nich Linia kolejowa Nr 201, ogólnie określana jako Bydgoszcz-Gdynia. Nowa magistrala miała przebiegać kursem jak najbardziej zbliżony do prostego. Trasa, ze względu na skromne fundusze miała być jednotorowa, z perspektywą dobudowania drugiego toru. Wymuszało to budowę mijanek w równych odstępach niezależnie od istniejących miejscowości. Tak powstały stacje wśród lasów. Linia stała się jedną z najbardziej malowniczych w Polsce. Leży na terenie województw Kujawsko-Pomorskie i Pomorskie. Geograficznie przebiega przez Pojezierze Pomorskie, Pojezierze Kaszubskie i Pobrzeże Gdańskie.

Już w 1925 roku, było gotowe rozporządzenie Rządu na mocy którego można było wywłaszczać właścicieli nieruchomości potrzebnych do budowy kolei. Sam szlak kolejowy budowała firma państwowa, ale mosty i inną infrastrukturę budowały firmy prywatne, po wygraniu przetargów. Szlak Nr 201 był oddawany do użytku etapami. Pierwszy etap, w około Bydgoszczy, został oddany w dniu 15 maja 1928 roku. Przebiega w pewnej odległości od lotniska Szwedowo. Drugim etapem był odcinek Czersk-Bąk-Kościerzyna, który skrócił drogę Tczew-Kościerzyna, bez konieczności jazdy do Chojnic. Odcinek Czersk-Bąk przebiega dziwną trasa, bo Polacy wykorzystali nasyp kolejowy Karsin-Bąk, niezbudowanej przez niemców linii Chojnice-Gdańsk, która byłaby przedłużeniem linii kolejowej Nr 210 (Berlin-Królewiec).

W 1930 roku, do programu budowy linii Nr 201, włączyli się francuzi i założono spółkę: Francusko-Polskie Towarzystwo Kolejowe. Założenie spółki przyspieszyło realizację budowy.

W dniu 9 listopada 1930 roku, szlak Nr 201 na całej długości był już przejezdny. Ze stacji Gdynia Główna linia Nr 201 przekształca się w bocznicę kolejową „Port Gdynia”. Jeszcze do 1933 roku, przy szlaku Nr 201 budowano budynki stacyjne, wieże wodne i urządzenia nawęglania. W związku z postulatami mieszkańców, przy szlaku zbudowano dodatkowe stacje, na przykład Babi Dół i Żukowo Wschodnie.

W 30-latach, linia Nr 201 służyła głównie pociągom towarowy i ekspresom z Gdyni do Warszawy, Krakowa, Lwowa i na Śląsk. Większość zwykłych pociągów osobowych jeździła z Tczewa do Gdańska.

W czasie drugiej wojny światowej, szlak Nr 201 został znacznie uszkodzony. Okupant korzystał głównie ze szlaku Tczew-Pruszcz Gdański-Gdańsk.

Po drugiej wojnie światowej, dopiero w 1949 roku, przywrócono przejezdność na linii Nr 201. Szlak Nr 201 był ważny, bo odcinek Tczew-Gdańsk był bardzo przeciążony ruchem pociągów. Szlak Nr 201 przyczynił się do rozwoju lokalnego przemysłu i miast: Kartuzy, Kościerzyna, Szlachta, Wierzchucin. Od 1960 roku, szybko rozwijał się ruch pasażerski. Zwłaszcza na odcinku Kościerzyna-Gdynia. Były plany budowy drugiego toru, których nie wykonano. W 1969 roku, została zelektryfikowano trasa Bydgoszcz-Tczew (Nr 727) oraz Tczew-Trójmiasto (Nr 9). Dlatego pociągi tranzytowe z elektrowozami kierowano na ten szlak.

Na szlaku Nr 201, jeszcze w 70-latach, składy pociągów były głównie ciągnione przez parowozy. W 1978 roku, w Północnej Dyrekcji PKP było jeszcze 13 sprawnych parowozów. Problem był taki, że Polska miała własny węgiel, a ropę do lokomotyw spalinowych trzeba było sprowadzać.

W 80-latach, linia Nr 201 była stale utrzymywana w pełnej sprawności, ale bez wielkich nowych inwestycji. Nadal na szlaku można spotkać urządzenia sterowania ruchem kolejowym z 40-lat. Zrezygnowano z budowy drugiego toru lub elektryfikacji. Pociągi były obsługiwane przez lokomotywy spalinowe.

Po 1989 roku, znacznie zmalały przewozy towarów, a zwłaszcza węgla. Przewóz towarów realizowano na trasach z Chojnic i Bydgoszczy do Gdyni. W 1990 roku, przez Kościerzynę przejechał ostatni rozkładowy pociąg pośpieszny relacji Gdynia-Wrocław. Lokalny ruch pasażerski stopniowo malał. Coraz więcej osób korzystało z busów i własnych samochodów.

W 1991 roku, zamknięto parowozownię w Kościerzynie. To był definitywny koniec parowozów, w ruchu szlakowym i manewrowym. Od tej pory parowozy są uruchamiane tylko jako pociągi retro i atrakcje turystyczne.

W 1992 roku, na szlaku Kościerzyna–Gdynia pojawiły się pierwsze szynobusy serii SA 101, a w 1994 roku, dwu-członowy SA 102. W 90-latach ruch osobowy był obsługiwany także przez wagony piętrowe, które były ciągnięte przez lokomotywy spalinowe SM-42, w wersji z możliwością ogrzewania wagonów osobowych. Typowy skład osobowy to była lokomotywa SM-42, wagon piętrowy (2 klasa) i wagon osobowy (1 klasa).

W 2000 roku, zamknięty został dla ruchu pasażerskiego (osobowego) odcinek Nowa Wieś Wielka – Bydgoszcz Wschód, jednak latem jeździł tędy jeszcze wakacyjny pociąg Katowice – Słupsk.

W 2006 roku, uruchomiony został wakacyjny pociąg pospieszny Bory Tucholskie z Warszawy Wschodniej do Kołobrzegu. Pociąg ten przejeżdżał przez szlak Nr 201, na odcinku Maksymilianowo – Wierzchucin bez zatrzymywania się na żadnej stacji. Połączenie to było najdłuższą trasą realizowaną przez PKP Intercity trakcją spalinową. Pociągi ekspresowe tym szlakiem jeździły do 2016 roku. Szlak Bydgoszcz-Wierzchucin-Tuchola-Chojnice jest nadal obsługiwany przez pociągi osobowe. Generalnie szlak Nr 201 był nadal wykorzystywany przez pociągi osobowe.

W 2010 roku, Newag Nowy Sącz przekazał województwu pomorskiemu dwa dwu-członowe spalinowe zestawy trakcyjne, pociągi typu SA 137 (NEWAG 220 M) dwu-członowe oraz SA 138 (NEWAG 221 M) trój-członowe. W tym czasie, pociągi towarowe były głównie obsługiwane przez lokomotywy SM-44 i SM-42.

W 2011 roku, rozpoczęto rewitalizację szlaku Nr 201 na odcinku Kościerzyna-Gdynia, którą ukończono w 2015 roku. Modernizacja obejmowała wymianę nawierzchni, budowę nowych peronów i wymianę rozjazdów. W wyniku modernizacji prędkość została podniesiona do 120 km/h; wcześniej obowiązywała szybkość od 60 km/h do 100 km/h. W kolejnych latach zmodernizowano odcinek Maksymilianowo-Wierzchucin.

W okresie 2011-2018, ruch osobowy na linii Nr 201 był minimalny. Odrodzenie ruchu osobowego nastąpiło w 2018 roku, kiedy do współpracy przystąpiły samorządy powiatowe. Kupiono pociągi (SZT – spalinowe zespoły trakcyjne) typu SA 133 (PESA 218 M) dwu-członowe oraz SA 134 (PESA 218 M) trój-członowe. Najpierw jako pilotaż, na ruch w sezonie letnim, a następnie całorocznie. Regularny ruch pociągów regionalnych prowadzony jest przez Arrivę RP, niemal na całej trasie oraz przez PKP Szybka Kolej Miejska w Trójmieście, aż do Kościerzyny. Przewoźnik eksploatuje pociągi SA 136 (PESA 219 M) trój-członowe. Wiele kursów wykonywanych jest łączonymi razem dwoma pociągami. Osobowe pociągi dalekobieżne na szlaku Nr 201 pojawiają się okazjonalnie.

Linia kolejowa Nr 201 – Podstawowe dane.

Linia kolejowa Nr 201 (historycznie 416, 431, 440) ma długość 212 km. Linia jest zelektryfikowana tylko na niewielkim odcinku, w rejonie Bydgoszczy (Nowa Wieś Wielka – Maksymilianowo) i w Gdyni (Gdynia Główna – Gdynia Port). Linia Nr 201 zapewnia największą prędkość 120 km/h. Średnia prędkość to 100 km/h. Linia jest systematycznie modernizowana. Na całej długości ma system bezpieczeństwa z elektromagnesami SHP. Wprowadzane są tarcze przejazdowe sygnałowe dla drogowych przejazdów kolejowych. Jeszcze można spotkać semafory kształtowe, systematycznie wymieniane na semafory świetlne. Modernizowane są stacje kolejowe i przystanki.

Linia kolejowa nr 201 przebiega przez stacje: Nowa Wieś Wielka, Emilianowo, Żółwin, Bydgoszcz Wschód, Bydgoszcz Bielawy, Bydgoszcz Leśna, Rynkowo, Maksymilianowo, Stronno, Wudzyn, Serock, Lubania-Lipiny, Świekatowo, Lipienica, Błądzim, Wierzchucin, Zielonka Pomorska, Małe Gacno, Zarośla, Rosochatka, Lipowa Tuchola, Stary Kierz, Łęg Południowy, Szałamaje, Wojtal, Bąk, Wdzydza, Olpuch, Olpuch Wdzydze, Podleś, Kościerzyna, Skorzewo, Gołubie Kaszubskie, Krzeszna, Wieżyca, Sławki, Somonino, Kielpino Kartuskie, Babi Dół, Glincz, Borkowo, Żukowo, Żukowo Wschodnie, Pępowo Kartuskie, Rębiechowo, Gdańsk Osowa, Osowa, Wielki Kack, Gdynia Karwiny, Gdynia Stadion, Gdynia Główna.

Przy linii kolejowej Nr 201 funkcjonowały dwie lokomotywownie. Pierwsza to Kapuścisko Tranzytowe, a obecnie Bydgoszcz Wschód Towarowa. Druga to Kościerzyna, zbudowana w 1885 roku, a rozbudowana w 1928 roku. W 1992 roku, parowozownię przemieniono na Muzeum Kolejnictwa w Kościerzynie.Na niektórych stacjach szlaku Nr 201 powstały także mieszkania dla kolejarzy. Przede wszystkim w budynkach dworcowych, ale także w osobnych blokach mieszkalnych.

Szlak Nr 201 został tak zaprojektowany, że możliwe jest dobudowanie drugiego toru. Na długich odcinakach nasyp klejowy lub wąwóz jest tak szeroki, żeby zmieścić drugi tor. Wiele mostów i wiaduktów przewidywało dołożenie drugiego toru.

Linia kolejowa nr 201 – Opis.

Linia kolejowa nr 201 rozpoczyna się w miejscowości Nowa Wieś Wielka, która leży na południe od Bydgoszczy. Tu rozgałęzia się od szlaku Inowrocław-Bydgoszcz w prawo, aby ominąć Bydgoszcz z jej wschodnie strony. Linia jest dwutorowa, zelektryfikowana. Trasa przebiega poprzez las, w którym zbudowano stację towarową Emilianowo (10 km). Stacja Emilianowo została uruchomiona w 1930 roku, i pełni rolę stacji logistycznej i przeładunkowej. Perony które tutaj były zlikwidowano, bo stacja nie obsługuje ruch pasażerskiego. Następnie szlak przebiega pod wiaduktem DK 10 (Szosa Obwodowa). Od szlaku odchodzą liczne bocznice do zakładów przemysłowych. Następnie szlak przecina rzekę Brda i dociera do wschodnich przedmieść Bydgoszczy. Tutaj szlak przebiega nad linią kolejową Nr 18 (Kutno-Toruń-Bydgoszcz-Piła) i po ostrym skręcie na zachód biegnie równolegle do szlaku Nr 18. Obie linie się zaplatają. Szlak mija: Bydgoszcz Wschód Towarowy, Bydgoszcz Bielawy, Bydgoszcz Leśna (24 km). Linia będąc po północnej stronie Bydgoszczy, szlak Nr 18 skręca na południe, a szlak Nr 201 skręcą na północ. Na wysokości stacji Rynkowo szlak Nr 201 łączy się ze szlakiem Nr 131 (Magistralą Węglową). Tory obu szlaków się zaplatają. Szlaki dobiegają do stacji Maksymilianowo.

Za stacją Maksymilianowo (33 km), na wysokości nowego wiaduktu drogi szybkiego ruchu S 5, oba szlaki się rozdzielają. Szlak Nr 131 biegnie w kierunku Tczewa, a szlak Nr 201 odbija trochę w lewo, dokładnie na północ. Linia kolejowa nr 201 staje się jednotorowa i niezelektryfikowana. Przebiega długimi prostymi odcinkami, mając głównie w pobliżu nieduże wioski i pola uprawne.

Szlak dociera do stacji Stronno (42 km), a właściwie, obecnie przystanku. Stronno było stacją i pełniło rolę mijanki, a parowozy uzupełniały tutaj wodę i węgiel. W 90-latach, rozebrano tory boczne i pozostawiono tylko szlakowy. Pozostał budynki stacji, które są zamieszkałe. Następnie szlak Nr 201 przecina DK 56, która łączy Dobrycz z Koronowem, o długości zaledwie 20 km.

Dalej jest Wudzyn (46 km) przystanek kolejowy. Następnie jest stacja kolejowa Serock (50 km). Obecnie pełni rolę mijanki. Wcześniej była stacją z pełnym zapleczem. Kolejna to miejscowość Lubania-Lipiny, i jest to przystanek osobowy.

Świekatowo (57 km) to przystanek osobowy. Dawniej Świekatowo było stacją, lecz rozebrano tory mijankowy i dodatkowy. Pozostały dwa budynki nastawni. Trzeba wiedzieć, że w Świekatowo była także druga stacja Świekatowo Wschodnie. Świekatowo Wschodnie jest nieczynną stacją kolejową na dawnej trasie linii kolejowej Świecie nad Wisłą – Złotów, na kierunku wschód-zachód. Linie te krzyżowały się, ale nie można było skierować pociągów z jednego szlaku na drugi. Szlak Nr 201 biegnie pod wiaduktem, a rozebrana linia po wiadukcie. Na stacji Świekatowo Wschodnie znajduje się budynek dworca, obecnie zaadaptowany na lokale mieszkalne. Jest zabytkowa wieża wodna typu Intze, z początku XX wieku. Są dwa perony wyłożone płytami chodnikowymi, plac przeładunkowy oraz skrajnik kolejowy.

Kolejna Lipienica (60 km) to jest przystanek kolejowy. Od Lipienica szlak coraz częściej przebiega przez lasy. Błądzim to obecnie przystanek kolejowy. Błądzim był stacją kolejową z pełnym zapleczem. Później zdegradowana została do roli mijanki, a w 2001 roku, zlikwidowani tory boczne i rozjazdy. Budynek stacji zachował się w stanie dobrym. Dalej szlak Nr 201 przecina drogę wojewódzką Nr 240.

Wierzchucin (71 km) to stacja kolejowa gdzie szlak Nr 201 krzyżuje się ze szlakiem Nr 208 Działdowo-Chojnice, ze wschodu na zachód. Wierzchucin to stacja kolejowa z pełnym zapleczem. Stacja ma 8 torów. Jest budynek dworcowy, nastawnie i dwa perony. Zachowała się wieża wodna.

Zielonka Pomorska (75 km) to przystanek kolejowy. Nigdy nie było tu stacji kolejowej. Małe Gacno to była kiedyś mijanka, były dwie nastawnie, które rozebrano w 90-latach XX wieku. Zarośla to przystanek kolejowy. Kiedyś Zarośla to była stacja z niepełnym zapleczem. Potem przemieniono ją na mijankę. Rosochatka to przystanek kolejowy.

Lipowa Tucholska (94 km) to węzłowa stacja kolejowa w Lipowej w pobliżu miasta Szlachta. W skład węzła wchodzą trzy stacje kolejowe: Lipowa Tuchola, Szlachta, Szlachta Zachodnia. Węzeł łączy: linię Nr 201, linię Nr 743 Lipowa Tucholska – Szlachta, linię Nr 744 Lipowa Tucholska – Szlachta Zachód. Węzeł daje możliwość jazdy do Czerska (na zachód), do Dąbrowy (Linia Nr 131, na wschód), do Smętowo (Linia Nr 131, na wschód). Na stacji Lipowa Tuchola znajduje się wieża wodna. Szlak Nr 201 całkowite omija miasto Szlachta i cały czas biegnie prosto w kierunku północnym.

Stary Kierz to przystanek kolejowy, który nie zawsze był czynny i nie wszystkie pociągi osobowe, lokalne tutaj się zatrzymywały.

Łąg Południowy (103 km) to przystanek osobowy. Miejscowość Łąg ma dwie stacje kolejowe: Łąg Południowy na szlaku Nr 201 i na szlaku Czersk-Starogard Gdański Nr 203 (linia dwutorowa, niezelektryfikowana), o nazwie stacja Łąg. Szlaki kolejowe Nr 201 i Nr 203 tylko się krzyżują. Szlak Nr 201 przebiega po wiadukcie, a Nr 203 pod wiaduktem. Oba szlaki są połączone linią kolejową Czersk-Karsin-Bąk. W miejscowości Łąg szlak Nr 201 przebiega wiaduktem nad drogą DK 22.

Kolejne: Szałamaje i Wojtal to przystanki osobowe.

Bąk to 117 km. Plany budowy szlaku kolejowego przez Bąk powstały jeszcze w czasach Cesarstwa Niemieckiego, aby połączyć Berlin z Gdańskiem i Królewcem. Miało być to przedłużenie linii kolejowej Nr 210 z Chojnic. Do wybuchu wielkiej wojny światowej wykonano tylko część prac ziemnych, między innymi na odcinku Krasin-Bąk. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wykorzystano część wykonanych prac ziemnych. Prace ruszyły w 1925 roku i w 1928 roku, uruchomiono szlak Nr 215 Czersk-Krasin-Bąk. Krasin był mijanką. Szlak Nr 215 ułatwił budowę szlaku Nr 201. Ze stacji kolejowej Bąk poprowadzono bocznicę kolejową na lotnisko Borsk. Bocznicę zbudowano około 1955 roku. Likwidacja bocznicy nastąpiła przed 2012 rokiem.

Dalej na szlaku Nr 201 są stacje: Wdzydze, Olpuch, Olpuch Wdzydze i Podleś. Od stacji Olpuch Wdzydze teren staje się bardziej urozmaicony. Są jeziora, wzgórza i doliny, co powodowało trudności w poprowadzeniu linii kolejowej Nr 201.

Kościerzyna to 137 km szlaku Nr 201. Pierwsza linia kolejowa dotarła do Kościerzyny w 1885 roku. Była to linia Pszczółki–Kościerzyna (Nr 233), która pozwalała na dojazd do linii Tczew-Gdańsk. Linia Nr 233 została rozebrana w 1933 roku. W 1885 roku, w Kościerzynie zbudowano parowozownię. W 1990 roku, zbudowano linię do Kartuz, z której częściowo skorzystała budowana linia Nr 201, a także linię do Lipusz, którą w 1901 roku, przedłużono do Chojnic. Kościerzyna stała się węzłem kolejowym. Jeszcze w 1905 roku, powstała linia kolejowa Kartuzy – Stara Piła – Gdańsk Kiełpinek – Gdańsk Główny. W 1928 roku, Polacy rozbudowali parowozownię w Kościerzynie, z myślą o szlaku Nr 201. W 1992 roku, parowozownia została zamknięta, a otwarto skansen kolejowy. Obecnie Kościerzyna jest dużym węzłem kolejowym, w którym krzyżują się linie: Nr 201 i Nr 211 do Chojnic. Stacja ma kilkanaście torów i dwa perony.

Do 2018 roku, odcinek szlaku Nr 201 Kościerzyna-Gdynia Główna został wyremontowany. Wymieniono torowisko, rozjazdy. Zamontowano semafory świetlne. Zbudowano nowe perony, przystosowane do obsługi osób niepełnosprawnych, rodzin z dziećmi w wózkach i rowerzystów. Szlak jest technicznie trudny, ale bezpieczny. Szlak zapewnia prędkość maksymalną 100 km/h.

Skorzewo to obecnie przystanek. Stacja Skorzewo powstała w 1938 roku. Potem pełniła rolę mijanki.

Gołubie Kaszubskie to stacja z torami mijanki i bocznicą. Warto wiedzieć, że w 1901 roku, powstał tor Kościerzyna – Gołubie Kaszubskie, przez Nową Wieś Pomorską i Sikorzyn, który był używany do 1930 roku.

Dalej są trzy przystanki kolejowe: Krzeszna, Wieżyca, Sławki. Wieżyca była poprzednio stacją. Pozostał jeszcze boczny tor, nie używany. Na jego miejscu jest peron. Miejscowość Wierzyca słynie z najwyższego wzniesienia na Pojezierzu Kaszubskim, o tej samej nazwie 329 m npm. W 1999 roku, Wieżyca stała się tylko przystankiem osobowym.

Somonino (163 km) to stacja gdzie od szlaku Nr 201 odchodzi szlak do Kartuz Nr 214. Kolejne to dwa przystanki: Kiełpino Kartuskie i Babi Dół.

Glincz (175 km) to miejscowość w której przeplatają się tory szlaku Nr 201 i Nr 229 Kartuzy-Pruszcz Gdański.

Bukowo to przystanek kolejowy. Tutaj tor przebiega po wiadukcie nad drogą DW 211. Żukowo to przystanek kolejowy uruchomiony w 2014 roku. Żukowo Wschodnie (179 km) to stacja kolejowa uruchomiona w 1932 roku. Na stacji jest tor mijankowy. Pępowo Kartuskie to przystanek kolejowy.

Rębiechowo (184 km) to przystanek kolejowy. Za przystankiem jest odejście toru w kierunku lotniska Rębiechowo i do Gdańska, a nieco dalej dochodzą dwa tory, także od lotniska i Gdańska. Od tego miejsca szlak Nr 201 jest dwutorowy. Odcinek szlaku Nr 201 do Gdyni przeszedł generalny remont w ramach modyfikacji całej sieci kolejowej w aglomeracji Trójmiasta.

Dalej jest duża stacja Gdańsk Osowa (189 km), która ma sześć torów i dwa duże perony. Oprócz szlaku Nr 201 jest tutaj szlak 235 Gdańsk Osowa – Kokoszki oraz szlak Nr 248 Gdańsk Osowa – Gdańsk Wrzeszcz. Jest to już teren silnie zurbanizowany.

Następnie szlak jest trudny technicznie z powodu pokonywania dużej różnicy wysokości terenu. Szlak przebiega pod wiaduktem drogi szybkiego ruchu S6. Potem jest stacja kolejowa Wielki Kack, która ma główne znaczenie jako stacja towarowa.

Gdynia Karwiny (196 km) to przystanek kolejowy zlokalizowany na ostrym łuku. Mamy tutaj trzy tory, z tym że jedne są zaplecione z drugimi, czyli splot torowy. To rozwiązanie techniczne zastosowano dla pociągów z ponad normatywnymi towarami. W 2018 roku, przystanek został oddany do użytku po remoncie.

Następnie jest serpentyna, która ma za zadanie zmniejszyć stromiznę stoku. Tory niemal cały czas są prowadzone łukami. Następnie jest stacja Gdynia Stadion (202 km), która jest stacją przelotową bez żadnych zwrotnic i bocznych torów. W ramach modernizacji stacja został przeniesiona bliżej stadionu sportowego. Następnie szlak Nr 201 rozdziela się, aby lewy tor od strony wschodniej przeszedł na szlakiem kolejowym Gdańsk Główny – Gdynia Główna. Przed stacją Gdynia Główna (205 km) oba szlaki się zaplatają.

Opracował Karol Placha Hetman