Warszawa 2025-02-13
Linia kolejowa Nr 2 Warszawa Wschodnia – Terespol.
Historia Kolei Warszawsko-Terespolskiej została opisana w innym rozdziale. Tutaj zajmiemy się obecnym znaczeniem i przebiegiem tego szlaku.
LK Nr 2 ma całkowitą długość 214,227 km. Poszczególne odcinki uruchamiano: Siedlce 9 październik 1866 rok, Łuków 1 grudzień 1866 rok, Międzyrzec 1 czerwiec 1867 rok, Biała (Biała Podlaska) 10 lipiec 1867 rok, Terespol 17 wrzesień 1867 rok. Drugi tor dobudowano w okresie 1876-1879.
Linia Kolejowa Nr 2 Warszawa Zachodnia – Terespol jest zelektryfikowana, dwutorowa i jest fragmentem międzynarodowej linii kolejowej E20. Linia jest zelektryfikowana prądem 3 kV. Obecnie linia jest dostosowana do prędkości 160 km/h dla pociągów pasażerskich i 120 km/h dla pociągów towarowych na odcinku Warszawa Rembertów – Biała Podlaska (na około 80% trasy). W 2016 roku, został ogłoszony przetarg na dostosowanie odcinka Biała Podlaska – Granica Państwa do wymienionych wyżej parametrów. Na linii jest system SHP, Lokalne Centra Sterowania, rozjazdy sterowane elektrycznie, sygnalizacja świetlna. Większość przejazdów kolejowo-drogowych jest automatyczna.
LK Nr 2 rozpoczyna się na stacji Warszawa Zachodnia, ale liczenie długości szlaku rozpoczyna się na stacji Warszawa Centralna i biegnie w kierunku wschodnim i po przekroczeniu rzeki Wisła, przez rozbudowany system torowy Pragi.
Warszawa Wschodnia (4,25 km) to jest obecnie duża stacja z 5 peronami. Za stacją poszczególne tory kolejowe wielokrotnie się krzyżują przebiegając pod wiaduktami lub na wiaduktach. Na 9 km, linia krzyżuje się przejazdem kolejowo-drogowym z ulicą Chełmżyńska. Jest plan budowy wiaduktu nad torami. Na 10 km, nad torami przebiega DW Nr 631, ulica Żołnierska. Tuż przed stacją Warszawa Rembertów jest przejazd w ciągu ulicy Marsa.
Warszawa Rembertów (11,75 km) to stacja węzłowa. Stacja została uruchomiona w dniu 1 grudnia 1866 roku, jako Rembertów. W 1959 roku, nazwa została zmieniona na Warszawa Rembertów. Na stacji są dwa perony wyspowe i tunel dla pasażerów. Na 13 km, dwa tory odchodzą w kierunku północnym do Wołomina. Tor południowy przechodzi mostem kratownicowym nad LK Nr 2, a tor północny odbija w kierunku Północnym. Od tego miejsca szlak Terespolski jest już tylko dwu torowy. Tutaj są lasy, a po północnej stronie Wojskowe Zakłady Lotnicze Nr 4, do których prowadzi niezelektryfikowana bocznica kolejowa (na 14 km).
Warszawa Wesoła (16,38 km) to jest przystanek osobowy. Przystanek powstał w 1896 roku, pod nazwą Platforma, którą to nazwę w 1919 roku, zmieniono na Wesoła, a 2005 roku, na Warszawa Wesoła. Są tutaj dwa jednokrawędziowe perony ustawione na mijankę, a rozdziela je strzeżony przejazd ulicy 1 Praskiego Pułku WP.
Warszawa Wola Grzybowska (18,18 km) to jest przystanek osobowy, z dwoma jednokrawędziowymi peronami ustawionymi na mijankę. Przystanek uruchomiono w dniu 15 maja 1927 roku, pod nazwą Wola Grzybowska. Obecna nazwa funkcjonuje od 2005 roku. Na 19 km jest strzeżony przejazd DW Nr 63.
Sulejówek (19,98 km). Stacja otwarta w 1896 roku. Obecnie jest to przystanek osobowy z dwoma jednokrawędziowymi peronami ustawionymi na mijankę. Jest przejście podziemne. Dalej (21 km) jest przejazd w ciągu ulicy Przejazd. Planowana jest budowa wiaduktu nad torami.
Sulejówek Miłosna (21,56 km). Stację uruchomiono w dniu 2 grudnia 1866 roku, pod nazwą Miłosna. Obecna nazwa funkcjonuje od 1978 roku. Na stacji są dwa perony i trzy krawędzie oraz jest przejście podziemne. Na 24 km jest strzeżony przejazd w ciągu ulicy Słoneczna. Przystanek Józefin (24,35 km), został zlikwidowany.
Halinów (25,66 km), przystanek powstały w 1896 roku, pod nazwą Halinów, następnie Skruda i ponownie Halinów. Obecnie są dwa perony jednokrawędziowe, rozdzielone przejazdem w ciągu ulicy Warszawska. Na 27 km, nad torami przebiega autostrad A2, „Autostrada Wolności”.
Cisie przystanek (28,81 km) uruchomiony w dniu 1 czerwca 1969 roku. Obecnie są dwa jednokrawędziowe perony rozdzielone przejazdem w ciągu ulicy Mostowa. Na przystanku jest mały murowany budynek dworcowy. Na 31 km nad torami przebiega DK Nr 92, ulica Piastowska.
Dębe Wielkie przystanek (31,31 km), uruchomiony w 1866 roku. Nazwa zmieniała się w pisowni; Dembe / Dębe. Są tutaj dwa perony jednokrawędziowe, ustawione na mijankę, rozdzielone przejściem dla pieszych.
Nowe Dębe Wielkie przystanek (32,66 km) uruchomiony w dniu 24 maja 1998 roku. Są dwa perony jednokrawędziowe, ustawione na mijankę, rozdzielone ulicą Kościelska. Była tutaj kasa biletowa umieszczona w baraku. Na 34 km jest przejazd strzeżony w ciągu ulicy Parkowa.
Wrzosów przystanek (35,80 km), uruchomiony w 1945 roku, pod nazwą Chrosla. Obecna nazwa obowiązuje od 1955 roku. Są dwa perony jednokrawędziowe, ustawione na mijankę. Na 38 km, nad torami przebiega DK Nr 50. W odległości 500 m jest kolejny wiadukt nad torami; ulica Kołbielska. Na 39,01 km rozpoczyna się węzeł kolejowy Mińsk Mazowiecki. Po stronie południowej są zakłady kolejowe.
Mińsk Mazowiecki stacja (40,59 km), została otwarta w dniu 9 października 1866 roku, pod nazwą Nowo Mińsk. Obecna nazwa jest używana od 1918 roku. Na stacji są 4 perony, przejście podziemne i przejście nad torami. Następnie tory górą przechodzą nad ulicą Bulwarowa i rzeką Srebrna. Dalej jest przejazd w ciągu DW Nr 802, ulica Siennicka.
Mińsk Mazowiecki Anielina przystanek (43,08 km), uruchomiony w dniu 29 maja 1994 roku, początkowo jako Mińsk Mazowiecki Anielin. Obecna nazwa funkcjonuje od 1998 roku. Są dwa perony jednokrawędziowe, ustawione na mijankę, rozdzielone strzeżonym przejazdem ulicy Klonowa.
Barcząca przystanek (46,14 km), uruchomiony w dniu 15 maja 1930 roku. Są dwa perony jednokrawędziowe, ustawione na mijankę, rozdzielone strzeżonym przejazdem ulicy Mazowiecka/Wesoła. Dalej szlak przecina rzekę Mienia.
Mienia stacja (50,40 km), powstała w 1896 roku, ze stacji odchodzi bocznica kolejowa w kierunku północnym do magazynu MPS lotniska Mińsk Mazowiecki. Są dwa perony jednokrawędziowe, ustawione na mijankę, rozdzielone strzeżonym przejazdem ulicy Jedlina. Na 52 km jest strzeżony automatyczny przejazd kolejowy, w ciągu ulicy Adama Mickiewicza.
Cegłów przystanek (53,78 km), został otwarty w dniu 1 listopada 1871 roku. Są dwa perony jednokrawędziowe, ustawione na mijankę, rozdzielone strzeżonym przejazdem ulicy Józefa Piłsudskiego. Dalej jest strzeżony przejazd w ciągu ulicy Kolonia. Dalej szlak przecina rzekę Trytwa.
Mrozy stacja (58,68 km), powstała w dniu 2 grudnia 1866 roku. Na stacji zachował się historyczny dworzec, obecnie otynkowany na kolor kremowy. Obecnie na stacji, w części towarowej jest 5 torów przelotowych, bocznica, place składowe, dwa perony i trzy krawędzie peronowe. We wschodniej głowicy jest przejazd w ciągu ulicy Armii Krajowej. Dalej linia kilkakrotnie pokonuje łuki, aby ominąć kolejne przeprawy przez rzekę Trytwa. Na 62 km jest strzeżony przejazd w ciągu ulicy Młynarska.
Grodziszcze Mazowieckie przystanek (63,80 km), powstał w dniu 8 października 1950 roku. Są dwa perony jednokrawędziowe, ustawione na mijankę, rozdzielone strzeżonym przejazdem ulicy Mazowiecka/Południowa. Na 65 km, jest strzeżony przejazd
Dalej linia przecina rzekę Kałuska.
Sosnowe przystanek (68,76 km), został uruchomiony we wrześniu 2010 roku. Są dwa perony jednokrawędziowe, ustawione na mijankę, rozdzielone strzeżonym przejazdem lokalnej drogi. Dalej linia przekracza rzekę Kostrzyn.
Koszewnica przystanek (72,12 km) uruchomiony w dniu 22 maja 1932 roku. Są dwa perony jednokrawędziowe, ustawione na mijankę, rozdzielone strzeżonym przejazdem lokalnej drogi. Dalej na 73 km jest strzeżony przejazd lokalnej drogi i kolejny na 75 km w ciągu ulicy Żeliszewska.
Kotuń przystanek (77,42 km) uruchomiony w dniu 2 grudnia 1866 roku, pod nazwą Broszków. Obecna nazwa funkcjonuje od 1958 roku. Zachował się historyczny parterowy budynek dworca. Są dwa perony jednokrawędziowe, ustawione na mijankę. Jest tunel pod torami. Dalej linia przekracza rzekę Świdnica. Następnie nad torami przechodzi autostrada A2, „Autostrada Wolności”.
Sabinka przystanek (85,34 km), został otwarty w czerwcu 1951 roku. Jest mały budynek dworcowy. Są dwa perony jednokrawędziowe, ustawione na mijankę, rozdzielone strzeżonym przejazdem ulicy Seminaryjna. Dalej linia przebiega pod DK Nr 92, ulica Warszawska. Następnie jest strzeżony przejazd w ciągu ulicy Polna. Linia przekracza rzekę Muchówka.
Siedlce Zachodnie przystanek (89,86 km) został uruchomiony w maju 2004 roku. Są dwa perony jednokrawędziowe, ustawione na mijankę, rozdzielone strzeżonym przejazdem ulicy Ignacego Daszyńskiego. Dalej są dwa strzeżone przejazdy. Górą linia przecina ulicę Rotmistrza Witolda Pileckiego, a dołem ulice Warszawską. Przed stacją Siedlce, z północy dochodzi jednotorowa, niezelektryfikowana linia z Sokołowa Podlaskiego.
Siedlce stacja (92,69 km) uruchomiona w dniu 2 grudnia 1866 roku. Stacja położona w centrum miasta z populacją 80 tysięcy mieszkańców. Są 3 perony (2 dwukrawędziowe i 1 jednokrawędziowy). Jest tunel oraz kładka nad torami w południowej części peronów, ale mieszkańcy często korzystają z przejścia w poziomie torów w północnej części peronów. Nastawnia dysponująca i 3 nastawnie wykonawcze, które już nie działają. Na stacji jest 12 torów przelotowych. Jest lokomotywownia i inne budynki kolejowe, w tym kilka historycznych. Pierwszy dworzec już nie istnieje. Obecny dworzec jest trzecią budowlą.
Siedlce Wschodnie przystanek (95,41 km) został oddany do użytku w dniu 1 czerwca 1997 roku. Są dwa perony jednokrawędziowe, ustawione na mijankę, rozdzielone strzeżonym przejazdem ulicy Targowa. W tym miejscu odchodzi dwutorowa linia w kierunku Siemiatycz i dalej w kierunku północno-wschodnim. Układ torowy tego węzła w ciągu lat ulegał zmianie. Poprzednio jeden z torów przebiegał nad LK Nr 2. Pozostał jeszcze nasyp. Na 96 km jest rozjazd i jest możliwość ruchu bezpośredniego z Łukowa w kierunku Siemiatycz. Nastawnia Doły. Na 96 km, nad linią przebiega DK Nr 2 i 63.
Białki Siedleckie przystanek (97,33 km) otwarty w dniu 4 października 1953 roku. Są dwa perony jednokrawędziowe, ustawione na mijankę, rozdzielone strzeżonym przejazdem ulicy Diamentowa. Na 99 km, nad linią jest planowana budowa autostrady A2 „Autostrada Wolności”. Na 99,5 km jest strzeżony przejazd bez zapór.
Kosiorki przystanek (100,33 km) otwarty w dniu 29 maja 1983 roku. Zbudowano strażnicę. Są dwa perony jednokrawędziowe, ustawione na mijankę, rozdzielone strzeżonym przejazdem w ciągu lokalnej drogi, obsługiwany przez dróżnika. Na 102 km jest strzeżony automatyczny przejazd bez zapór.
Borki Kosy przystanek (102,88 km) został otwarty w maju 1952 roku. Są dwa perony jednokrawędziowe, ustawione na mijankę, rozdzielone strzeżonym przejazdem bez zapór w ciągu lokalnej drogi. Na 104 km jest strzeżony przejazd bez zapór w ciągu lokalnej drogi. Na 105 km jest niestrzeżony przejazd w ciągu lokalnej drogi. Na 106 km linia przekracza rzekę Zbuczynka.
Dziewule stacja (107,32 km) otwarta w 1910 roku. Początkowo była to stacja z 4 torami. Obecnie są 3 tory przelotowe i stacja pełni rolę mijanki. Są dwa perony ustawione naprzeciw siebie. Jest strzeżony przejazd kolejowy w ciągu ulicy Leśna. Na stacji jest parterowy dworzec i piętrowa nastawnia. W południowej głowicy stacji jest automatyczny strzeżony przejazd w ciągu ulicy Akacjowa.
Radomyśl przystanek (109,95 km) otwarty w dniu 1 czerwca 1986 roku. W budce była kasa biletowa. Są dwa perony jednokrawędziowe, ustawione na mijankę, rozdzielone strzeżonym automatycznym przejazdem w ciągu lokalnej drogi. Linia przekracza granicę województw Mazowieckie – Lubelskie.
Krynka Łukowska przystanek (112,67 km) został otwarty w maju 1952 roku. Są dwa perony jednokrawędziowe, ustawione na mijankę, rozdzielone strzeżonym przejazdem w ciągu lokalnej drogi obsługiwany przez dróżnika. Jest strażnica. Na 113 km jest przejazd automatyczny strzeżony sygnalizacją bez zapór. Droga jest lokalna. Dalej jest niestrzeżony przejazd. Na 115 km rozpoczyna się węzeł kolejowy Łuków, z którego tory wychodzą w pięciu kierunkach. Przed stacją Łuków jest przejazd kolejowy strzeżony w ciągu ulicy Jana Pawła II.
Łuków stacja (120,44 km) otwarta w dniu 1 grudnia 1866 roku. Na stacji był okazały dworzec, który był w czasie wojen niszczony. Zawsze dworzec odbudowywano. Są trzy wyspowe perony z dojściem przez kładkę. Peron po zachodniej stronie dworca jest sporadycznie używany. Perony 1 i 2 zostały wyremontowane w 2020 roku. Na stacji są place składowe, magazyny, długa rampa i inne. Na stacji jest 12 torów przelotowych. W węźle są Linie Kolejowe Nr: 2, 12, 26, 30, 523. Wszystkie linie są zelektryfikowane za wyjątkiem linii Łuków – Lublin. W Łukowie ruch sterowany jest z Lokalne Centrum Sterowania. Są bocznice do zakładów mięsnych i zakładów mleczarskich. W wschodniej głowicy stacji jest strzeżony przejazd w ciągu DW Nr 806, ulica Międzyrzecka.
Łuków Zapowiednik to jest przystanek (122,50 km) otwarty w dniu 24 maja 1998 roku. Są dwa jednokrawędziowe perony naprzeciw siebie. Dojście jest w poziomie torów. W tym miejscu jest odejście jednotorowej, niezelektryfikowanej linii do Lublina. W tym miejscu była lokomotywownia, która powstała z początkiem budowy linii. Obecnie jest tutaj Sekcja Utrzymania Taboru Łuków. Jest duża hala napraw, trójkąt do obracania lokomotyw, zaplecze techniczne i socjalne. Na 123 km jest strzeżony przejazd w ciągu ulicy Wschodnia, obsługiwana przez dróżnika. Na 126 km jest niestrzeżony przejazd.
Matysy przystanek (128,08 km) otwarty w dniu 1 czerwca 1958 roku. Są dwa perony jednokrawędziowe, ustawione na mijankę, rozdzielone strzeżonym przejazdem w ciągu lokalnej drogi obsługiwany przez dróżnika. Na 129 km jest niestrzeżony przejazd, na który obowiązuje prędkość pociągu 20 km/h.
Szaniawy przystanek (131,55 km), który został otwarty w 1867 roku, jako stacja, a obecnie jest to posterunek. Cztery rozjazdy sterowane elektrycznie przez dyżurnego ruchu. Przed peronami jest strzeżony przejazd obsługiwany przez dróżnika. Jest mały dworzec i osobna nastawnia kolejowa. Dodatkowe tory zostały rozebrane. Na 134 km jest niestrzeżony przejazd.
Brzozowica przystanek (136,06 km) otwarty w marcu 2009 roku. Zmieniono lokalizację przystanku Brzozowica przy okazji modernizacji linii Warszawa – Terespol. Dawną lokalizację przystanku wyznacza nieczynny budynek kasy biletowej znajdujący się około 1 km na wschód od przejazdu kolejowego w ciągu drogi Brzozowica Duża – Trzebieszów. Były dworzec jest nieużywany i przypomina dom jednorodzinny, ale zachowała się na nim tablica. Na 138 km jest niestrzeżony przejazd.
Misie przystanek (142,67 km) powstały w 2011 roku. Przy okazji modernizacji linii Warszawa – Terespol zmieniono lokalizację przystanku Misie przenosząc go kilkaset metrów w stronę zachodnią. Obecnie znajduje się przy szkole podstawowej w Misiach. Dawną lokalizację przystanku wyznacza ekran akustyczny, w miejscu którego przed modernizacją linii znajdował się przejazd kolejowy i stacja Misie, wraz z budynkiem dworcowym. Są dwa perony jednokrawędziowe, ustawione na mijankę, rozdzielone strzeżonym automatycznym przejazdem z zaporami w ciągu lokalnej drogi. Na 145 km nad linią przebiega DK Nr 19. Dalej jest przejazd w ciągu ulicy Radzyńska, obsługiwany przez dróżnika. Na 147 km linia mija rzekę Krzna Południowa.
Międzyrzec Podlaski stacja (148,65 km) uruchomiona w 1867 roku, pod nazwą Międzyrzec. Przed stacją jest strzeżony przejazd w ciągu ulicy Berezowska, który obsługuje dróżnik. Na stacji jest historyczny budynek dworca, który podczas wojen był niszczony. Odbudowany i zachował swoją bryłę. Na stacji są 2 perony i 3 krawędzie. Dojście na perony zapewnia metalowa kładka. Na stacji są magazyny, place składowe rampa. Jest 5 torów przelotowych. W historii stacji było 6 bocznic. Obecnie jest tylko bocznica do zakładu WIPASZ. Na 150 km jest niestrzeżony przejazd.
Sitno przystanek (154,29 km) otwarty w dniu 30 maja 1976 roku. Są dwa perony jednokrawędziowe, ustawione na mijankę, rozdzielone strzeżonym automatycznym przejazdem bez zapór w ciągu lokalnej drogi.
Szachy przystanek (157,41 km) został otwarty w dniu 28 maja 1978 roku. Był budynek dworcowy, który został już rozebrany. Są dwa perony jednokrawędziowe, ustawione na mijankę, rozdzielone strzeżonym automatycznym przejazdem bez zapór w ciągu lokalnej drogi.
Sokule przystanek (160,49 km) zostały otwarte jako stacja w 1912 roku. Obecnie jest to posterunek odgałęźny z nastawnią i rozjazdami. Zlikwidowano dodatkowe tory. Są dwa perony naprzeciw siebie i strzeżony przejazd z zaporami. Na 165 km jest niestrzeżony przejazd.
Porosiuki przystanek (168,07 km) otwarty w dniu 3 czerwca 1984 roku, jako Łuski. Obecna nazwa obowiązuje od 1993 roku. Są dwa perony jednokrawędziowe, ustawione na mijankę, rozdzielone strzeżonym automatycznym przejazdem z zaporami w ciągu lokalnej drogi. Na 170 km linia wjeżdża do Miasta Biała Podlaska. Na 171 km, był strzeżony przejazd obsługiwany przez dróżnika. Obecnie ulica przebiega pod linią, DW Nr 812.
Biała Podlaska stacja (172,86 km) otwarta w dniu 17 września 1867 roku, pod nazwą Biała. Obecna nazwa obowiązuje od 1918 roku. Przed stacja jest strzeżony przejazd w ciągu ulicy Łomaska. Dla pieszych jest kładka nad torami. Na stacji zachowany jest historyczny dworzec i wieża wodna. Obecnie są 2 perony i 3 krawędzie peronowe. Jest tunel pod torami. Są 4 tory przelotowe. Są magazyny, rampy, place składowe. Na stacji znajduje się zakład PGE Energetyka Kolejowa. Po południowej stronie są tereny wojskowe. Poprzednio było duże lotnisko, a obecnie jest brygada pancerna i straż graniczna. Na stacji było kilka i jest kilka bocznic. Była bocznica na wojskowy skład paliw MPS.
Biała Podlaska Wschodnia przystanek (174,99 km) otwarty w 2022 roku. Ale już wcześniej był tutaj peron techniczny. Są dwa perony jednokrawędziowe, ustawione na mijankę. Dojście na perony jest w poziomie torów od strony północnej, od ulicy Profesora Józefa Bergiera. Są to tereny po byłej stacji towarowej; Biała Podlaska Towarowa BPT. Stacja ta miała 10 torów i była górka rozrządowa. Większość torów tej stacji zostały rozebrane. Na 176,25 km była Biała Podlaska Rozrządowa. Na 176,5 km jest nieużywany przejazd kolejowy. Dalej linia przekracza rzekę Rudka. Na 180 km jest automatyczny strzeżony przejazd z zaporami, w ciągu ulicy Leśna.
Ogrodniki przystanek (180,80 km) otwarty w czerwcu 1951 roku. Zachował się budynek dworcowy, budynek strażnicy i budynek gospodarczy. Wszystkie budynki są opuszczone. Są dwa perony jednokrawędziowe, ustawione na mijankę, rozdzielone automatycznym przejazdem z zaporami w ciągu ulicy Bialska. Na 180 km jest automatyczny strzeżony przejazd z zaporami w ciągu drogi lokalnej.
Perkowice przystanek (183,60 km) otwarty 29 maja 1983 roku. Są dwa perony jednokrawędziowe, ustawione na mijankę, rozdzielone automatycznym przejazdem z zaporami w ciągu lokalnej drogi. Na 184 km linia przekracza rzekę Zielawa. Około 2005 roku, postawiono nowy most kratownicowy; dwa przęsła osobne dla każdego toru. Poprzednio były przęsła blachownicowe. Jednocześnie dokonano korekty łuku za mostem. Na 185 km jest automatyczny strzeżony przejazd z zaporami, w ciągu drogi leśnej. Na 188 km linia przekracza rzekę Lutnia.
Chotyłów stacja (188,89 km) otwarta w dniu 17 września 1867 roku. Zachowany jest historyczny budynek dworca, parterowy z zagospodarowanym poddaszem. Na stacji są dwa perony i trzy krawędzie. Jest tunel pod torami. Przed peronami jest przejazd w ciągu ulicy Kolejowa. Na stacji jest plac składowy, czynna jest rampa. Ze stacji Chotyłów odchodzi jedna z bocznych do kompleksów magazynowych Małaszewicze. Na 192 km jest automatyczny przejazd z zaporami, w ciągu lokalnej drogi.
Dobrynka przystanek (194,71 km) otwarty w dniu 23 maja 1982 roku. Był mały dworzec, który został zastąpiony dwoma kontenerowymi budynkami. Są dwa perony jednokrawędziowe, ustawione na mijankę, rozdzielone przejazdem z zaporami, obsługiwany przez dróżnika, w ciągu lokalnej drogi. Z tego przystanku także odchodzą bocznice do kompleksu Małaszewicze. Na 195,43 km był przystanek Mętraki. W tym miejscu jest strzeżony przejazd obsługiwany przez dróżnika. Na 197,4 jest nieużywany strzeżony przejazd kolejowy. Od tego miejsca rozpoczyna się węzeł kolejowy Małaszewicze. Na 197,78 był przystanek Magdalenka, który funkcjonował w okresie 1952-2015. Obecnie jest tutaj posterunek odgałęźny.
Małaszewicze Południowe stacja towarowa (199,92 km) otwarta w 1949 roku, jako Małaszewicze. Obecna nazwa funkcjonuje od 2000 roku. Są tutaj dwa perony ustawione naprzeciw siebie.
Małaszewicze przystanek (201,57 km) otwarty w 1945 roku. Zbudowano tutaj peron wyspowy dwukrawędziowy. Po remoncie w 2018 roku, zbudowano dwa perony jednokrawędziowe ustawione naprzeciwko siebie. Zachowana została wieża wodna, żurawie wodne i inne. Na stacji przez wiele lat stał zabytek techniki lokomotywa parowa Ty2-1055. Parowóz został ustawiony w 1990 roku.
Kobylany przystanek (204,02 km) otwarty w dniu 1 czerwca 1997 roku. Są dwa perony jednokrawędziowe ustawione naprzeciw siebie. Przed peronami jest strzeżony przejazd, w ciągu ulicy Słoneczna. W tym miejscu są także szerokie tory, które prowadza do terminalu przeładunkowego i bazy paliw. Dalej szerokie tory biegną po północnej stronie LK Nr 2. Na 206 km linia przekracza rzekę Czapelka. Na 207 km jest most nad okresowym ciekiem wodnym. Na 207,6 km nad linią przebiega DK Nr 2.
Terespol stacja (209,28 km) otwarta w dniu 17 września 1867 roku. Pierwszy dworzec nie zachował się. Był to budynek dwukondygnacyjny, 7-osiowy, z przybudówkami po obu stronach, nakryty wysokim dachem. Obecny dworzec to duża hala z przeszklonymi ścianami. Ostatni remont był przeprowadzony w okresie 2008-2012. Budynek jest klimatyzowany, elewacja jest w kolorze kremowym i białym. Dojście na perony zapewnia tunel. Jest też stalowa kładka, ale nie jest zakończona kolejnymi schodami, więc służy jako taras widokowy. Charakterystyczna cechą stacji są liczne płoty i furtki, które rozdzielają nawet poszczególne tory, bo jest tu przejście graniczne. W Terespolu kończą bieg wszystkie pociągi osobowe PKP. Zatrzymują się one przy jednej z trzech krawędzi peronowych. Na stacji są place składowe, długa rampa, magazyny, nastawnie i już służb mundurowych. Przed peronami jest strzeżony przejazd w ciągu ulicy Wojska Polskiego. W północnej głowicy stacji są rozjazdy, które kierują tory normalne i tory szerokie na jeden z dwóch mostów na rzece Bug. Zależy to od dalszego kierunku jazdy pociągów już na terenie Białorusi, w Brześciu. Granica Polska – Białoruś to jest 211,65 km.
Opracował Karol Placha Hetman